ﺍﺯ ﺭﯾﺸﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮ @
ﻭﺍﮊﻩٔ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ‏« ﺁﺋﯿﺮﯾﺎﻧﺎ‏» ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ
‏«ﺍِﺭﺍﻥ ‏» ﺑﻮﺩﻩ، ﻭ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ‏« ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻧﮋﺍﺩﻩ ﻭ ﻧﺠﯿﺐ ‏» ﺍﺳﺖ .
ﮐﺮﺩﻫﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﻡ ﮐﻬﻦ ‏«ﺍِﺭﺍﻥ ‏» ﺗﻠﻔﻆ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .
ﻭﺍﮊﻩٔ ‏« ﺁﺭﯾﺎ‏» ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥﻫﺎﯼ ﺍﻭﺳﺘﺎﯾﯽ، ﭘﺎﺭﺳﯽ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺳﻨﺴﮑﺮﯾﺖ ﺑﻪ
ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﻪ ﺷﮑﻞﻫﺎﯼ ‏«ﺍَﯾﺮﯾَﻪ ‏» ، ‏« ﺁﺭﯾَﻪ‏» ﻭ ‏« ﺁﺭﯾﻪ ‏» ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪﺍﺳﺖ .
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‏« ﺍَﺭﯾَﻪ‏» ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺳَﺮﻭَﺭ ﻭ ﻣﻬﺘﺮ ﻭ
‏« ﺁﺭﯾﺎﮐَﻪ‏» ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣَﺮﺩِ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪٔ ﺑﺰﺭﮔﺪﺍﺷﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﺭﯾﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ
ﺍﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ‏«ﺍَﺋﯿﺮﯾﺎﻥ ‏» ﻭ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﻭ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﺩﺭﯼ ‏« ﺍﯾﺮ‏» ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ
ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﺍﯾﺮ ﯾﻌﻨﯽ ‏«ﻧﺠﯿﺐ‏» ﻭ ﺟﻤﻊ ﺁﻥ ‏« ﺍﯾﺮﺍﻥ‏»ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ‏« ﻧﺠﯿﺒﺎﻥ‏»
ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﺩﺭ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ‏« ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭﯾﺞ ‏» ﻧﯿﺰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻧﺎﻡ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ‏« ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻧﺠﯿﺒﺎﻥ ‏» ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺪﺕﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ
ﻧﯿﺰ ﻧﺎﻡ ﺑﻮﻣﯽ ﺁﻥ ﻧﯿﺰ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﺍِﺭﺍﻥ، ﯾﺎ ﺍﯾﺮﺍﻧﺸﻬﺮ ﺑﻮﺩ .
ﺍﺯ ۶۰۰ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ ﺗﺎ ۱۳۱۴ ‏( ۱۹۳۵ ‏) ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯿﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ
‏« ﭘﺮﺷﯿﺎ ‏» ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ‏« ﭘﺎﺭﺱ ‏» ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺍﺳﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۱۴ ﺩﺭ ﺷﺮﻑ ﺗﺄﺳﯿﺲ ﻟﯿﮓ ﻣﻠﻞ ﺑﺎ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺭﺳﻤﯽ
ﺭﺿﺎﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﻡ ﺑﻮﻣﯽ ﮐﺸﻮﺭ‏( ﺍﯾﺮﺍﻥ ‏) ﻧﺎﻣﯿﺪﻧﺪ ))ﻧﻮﺷﺘﻪﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ