آیه شماره از سوره مبارکه نمل

آیه شماره 19 از سوره مبارکه نمل

سلیمان و سپاس نعمت

فَتَبَسَّمَ ضاحِکاً مِنْ قَوْلِها وَ قالَ رَبِّ أَوْزِعْنی‏ أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتی‏ أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلی‏ والِدَیَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَدْخِلْنی‏ بِرَحْمَتِکَ فی‏ عِبادِکَ الصَّالِحینَ

سلیمان از سخن او تبسّمی کرد و خندید و گفت: «پروردگارا! شکر نعمتهایی را که بر من و پدر و مادرم ارزانی داشته‏ای به من الهام کن، و توفیق ده تا عمل صالحی که موجب رضای توست انجام دهم، و مرا برحمت خود در زمره بندگان صالحت وارد کن!»

1- یکی از اصول و شرایط رهبری و مدیریّت، سعه‏ ی صدر است. حضرت سلیمان جمله‏ ی «لایشعرون» را آن هم از مورچه‏ ای می‏شنود، ولی به روی خود نمی‏آورد و لبخند می‏زند. «فتبسّم»

2- انسان در برابر نعمت‏ هایی که تاکنون به او رسیده باید شکر کند و در برابر مسئولیّت آینده باید به فکر عمل صالح و جلب رضای خدا و ملحق شدن به نیکان باشد. «اشکر - اعمل صالحا ...»

3- عالی‏ترین مقصد در حکومت صالحان، رضای خداست. «ترضاه»

4- امکانات انسان، نتیجه‏ ی کار او نیست بلکه از رحمت الهی سرچشمه می‏گیرد. «برحمتک»


#قرآن
#سوره_مبارکه_نمل
#سپاس_نعمت
#کهنمو
#سرگرد_پاسدار_شهید_محمود_جدیری_کهنمو_ئی
#KAHNAMU