انسان ها...

انسان ها...
انسان ها مانند چوب میمونند!
از نظر خودشن ادم های اطرافشان
یا با تبر انها رو میکشن و میشکنن
یا انها را اتش میزنن و میزارند زجر بکشد
یا شاخه هایشان رو میشکنند تا برای اتش استفاده کنن
اما هیچ کس ایراد خود را نمیبیند
همون طور که حرف های قشنگمان به یک دیگر مانند جونی تازه است
حرف های بدمان مامان تبر است
یا میکشد یا میشکند
یا وقتی میخواهیم حرص دیگری را در بیاوریم یا باعث حسادت هم دیگر شویم یا.... مانند اتیش زدن است
ولی افراد کار های خودشون هم نمیبیند نمیدانند که انها هم همین کار را میکند
نمیداند کسانی که ی دفعه تغییر کردن بد نیستن چون شیطان هم ی روزی فرشته بود ولی با واقعیت روبه رو شد بقیه پسش زدن!