ﺑﺮﮔﺮﯾﺰﺍﻥ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﻧﻮﺑﻬﺎﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺑﺮﮔﺮﯾﺰﺍﻥ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﻧﻮﺑﻬﺎﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺷﺎﺧﻪ ﯼ ﺧﺸﮏ ﺗﻨﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﭘﺎﯾﻤﺎﻝ ﯾﮏ ﺗﻨﻢ ﻋﻤﺮﯼ ﭼﻮ ﻓﺮﺵ ﺧﻮﺍﺑﮕﺎﻩ
ﭼﻮﻥ ﭼﻤﻦ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺭﻫﮕﺬﺍﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺷﻤﻊ ﺟﻤﻊ ﺧﻔﺘﮕﺎﻧﻢ، ﺁﺗﺸﻢ ﺭﺍ ﮐﺲ ﻧﺪﯾﺪ
ﺧﺎﻃﺮﻡ ﺭﺍ ﻣﻮﻧﺲ ﺷﺐ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﺍﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺷﻮﺭﻩ ﺯﺍﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡ ﺩﺭﺧﻮﺭ ِ ﮔﻞ ﻫﺎ ﻧﺒﻮﺩ
ﮔﻮ ﺑﺮﻭﯾﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻧﯿﺶ ﺧﺎﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯽ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻧﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﭼﺸﻤﻪ ﺳﺎﺭ؟
ﻫﻤﭽﻮ ﻣﻮﺟﻢ ﻧﻌﺮﻩ ﯼ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﻧﻮﺭِ ﻣﺎﻩ ِ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢ، ﺑﺴﺘﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺑﺮ
ﻫﺮ ﺩﻣﻢ ﺯﯾﻦ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﻣﺨﻤﻞ ﺯﻟﻒ ﻣﺮﺍ ﻏﻢ ﻧﻘﺮﻩ ﺩﻭﺯﯼ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﺯ
ﺑﺎﺯﯾﺶ ﺑﺎ ﭘﻨﺠﻪ ﯼ ﺯﺭﺑﺨﺶ ﯾﺎﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﻡ ﻫﻤﭽﻮ ﮔـُﻞ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺯ ﺟﻮﺭ ﻧﺴﯿﻢ
ﺩﺳﺖ ﮔﻠﭽﯿﻦ ﮐﻮ؟ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺰﻣﻢ ﻗﺮﺍﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺩﺍﻍ ﻧﻨﮕﯽ ﺑﺮ ﺟﺒﯿﻦ ِ ﺭﻭﺷﻦ ِ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﺰﻥ
ﺯﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻋﻤﺮﯼ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﻬﺒﻬﺎﻧﯽ
ﺷﺎﺧﻪ ﯼ ﺧﺸﮏ ﺗﻨﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﭘﺎﯾﻤﺎﻝ ﯾﮏ ﺗﻨﻢ ﻋﻤﺮﯼ ﭼﻮ ﻓﺮﺵ ﺧﻮﺍﺑﮕﺎﻩ
ﭼﻮﻥ ﭼﻤﻦ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺭﻫﮕﺬﺍﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺷﻤﻊ ﺟﻤﻊ ﺧﻔﺘﮕﺎﻧﻢ، ﺁﺗﺸﻢ ﺭﺍ ﮐﺲ ﻧﺪﯾﺪ
ﺧﺎﻃﺮﻡ ﺭﺍ ﻣﻮﻧﺲ ﺷﺐ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﺍﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺷﻮﺭﻩ ﺯﺍﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡ ﺩﺭﺧﻮﺭ ِ ﮔﻞ ﻫﺎ ﻧﺒﻮﺩ
ﮔﻮ ﺑﺮﻭﯾﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻧﯿﺶ ﺧﺎﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯽ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻧﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﭼﺸﻤﻪ ﺳﺎﺭ؟
ﻫﻤﭽﻮ ﻣﻮﺟﻢ ﻧﻌﺮﻩ ﯼ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﻧﻮﺭِ ﻣﺎﻩ ِ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢ، ﺑﺴﺘﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺑﺮ
ﻫﺮ ﺩﻣﻢ ﺯﯾﻦ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﻣﺨﻤﻞ ﺯﻟﻒ ﻣﺮﺍ ﻏﻢ ﻧﻘﺮﻩ ﺩﻭﺯﯼ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﺯ
ﺑﺎﺯﯾﺶ ﺑﺎ ﭘﻨﺠﻪ ﯼ ﺯﺭﺑﺨﺶ ﯾﺎﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﻡ ﻫﻤﭽﻮ ﮔـُﻞ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺯ ﺟﻮﺭ ﻧﺴﯿﻢ
ﺩﺳﺖ ﮔﻠﭽﯿﻦ ﮐﻮ؟ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺰﻣﻢ ﻗﺮﺍﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺩﺍﻍ ﻧﻨﮕﯽ ﺑﺮ ﺟﺒﯿﻦ ِ ﺭﻭﺷﻦ ِ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﺰﻥ
ﺯﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻋﻤﺮﯼ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﻬﺒﻬﺎﻧﯽ
۸۵۶
۱۹ فروردین ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.