احسنت به این شعر. با آل علی هرکه درافتاد برافتاد

#احسنت_به_این_شعر. #با_آل_علی_هرکه_درافتاد_برافتاد

دیشب به سرم باز هوای دگر افتاد
در خواب مرا سوی #خراسان گذر افتاد

چشمم به ضریحِ شَهِ والا گهر افتاد
این شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد

با #آل_علی هر که در افتاد بر افتاد

این قبرِ غَریب الغُربا خسرو طوس است
این قبرِمُغیث الضُّعفا شَمس شُموس است

خاکِ درِ او، مرجعِ ارواح و نفوس است
باید ز رَهِ صدق، بر ا ین خا ک در افتاد

با #آل_علی هر که در افتاد بر افتاد

این روضه ی پر نور، به جنّت زده پهلو
مغز مَلَک از عطر نسیمش شده خوشبو

بشنید نسیم سحری رایحه ی او
کز بوی بهشتیش، چنین بی خبر افتاد

با #آل_علی هر که در افتاد بر افتاد

حورانِ بهشتی زده اند، در حرمش صف
خِیلِ مَلَک از نور، طَبَق ها همه بر کف

شاهان به ادب در حرمش گشته مُشرّف
اینجاست که تاج از سر هر تاجوَر افتاد

با #آل_علی هر که در افتاد بر افتاد

#اولاد_علی شافع یوم عَرَصاتند
دارای مقامات رَفیعُ الدَّرَجاتند

در روز قیامت همه اسباب نجاتند
ای وای بر آن کس که به این دَرّه در افتاد

با #آل_علی هر که در افتاد بر افتاد
کام و دهن از نام #علی یافت حَلاوت
گل در چمن از نام #علی یافت طَراوت

هر کس که به این سلسله بنمود عَداوت
در روز جزا، جایگهَش در سَقَر افتاد

با #آل_علی هر که در افتاد بر افتاد

هر کس که به این سلسله ی پاک جفا کرد
بد کرد، نفهمید، غلط کرد، خطا کرد

دیدی که #یزید از ستم و کینه چه ها کرد
آخر به دَرَک رفت و به روحش شَرَر افتاد

با #آل_علی هر که در افتاد بر افتاد

اولادِ #اُمَیّه چو دَرِ کینه گشودند
بر #عِترَتِ_اطهار بسی ظلم نمودند

*آخر همگی بِیدَقی از لعن ربودند
دیدیم که از نام و نشانشان، اثر افتاد

با #آل_علی هر که در افتاد بر افتاد
#حَجّاج که شد منکر هر خارقِ عادات
می کُشت به هر روز، بسی #شیعه و #سادات

امروز به او لعن کنند اهلِ سعادات
آوازه ی ظلمش به همه بحر و بر افتاد

با #آل_علی هر که در افتاد بر افتاد

کردند جفاها #بنی_عبّاسِ ستمگر
مسموم شد از ظلم و جفا #موسِیِ_جعفر

بر قلب #غریب_الغربا، زَهر زد اَخگر
ظلم #بنی_عباس، به گیتی سَمَر افتاد

با #آل_علی هر که در افتاد بر افتاد

بست آب به قبر #شهدا چون #مُتوکّل
در اوج فلک روح مَلَک شد متزلزل

دریا به فغان، موج زنان نعره زد از دل
در سطح زمین، غُلغُله در خشک و تر افتاد

با #آل_علی هر که در افتاد بر افتاد

جِیشِ #مُتوکّل، به لبِ شط بِنِشَستَند
بر زایِرِ #شاه_شهدا، راه ببستند

از کین، دل زَوّارِ #حسین را بِشِکَستَند
از قافله ی عشق، بسی دست و سر افتاد

با #آل_علی هر که در افتاد بر افتاد

یا رب به حَقِ مَنزلتِ #شاه_شهیدان
امسال نما لطف، به مرد و زنِ #تهران

ما غرق گناهیم، تویی غافرِ عصیان
این شعر مرا بارِ دگر در نظر افتاد
*#با_آل_علی_هر_که_در_افتاد_بر_افتاد*