چقدر قافیه ها را به غم دچار کند

چقدر قافیه ها را به غم دچار کند 
منِ بدون تو با زندگی چکار کند؟

چقدر دلهره ی تلخ بی تو بودن را
ته تمام غزل هایش استتار کند

دلم گرفته شبیه کسی که میخواهد
طناب بردارد از خودش فرار کند 

بگو به مرگ سر راه اگر مسیرش خورد 
کنار پنجره روح مرا سوار کند 

سکوت من به زنی پابه ماه میماند 
که عصر جمعه دلش گریه را ویار کند 

خوش ست بوسه به لب های شوکران با تو 
بیا که با تو دلم عشق زهرمار کند...

همیشه توی خودم ریختم غمم را ،کاش
سکوت های مرا شعر من هوار کند..🔥