دنیا بدون دستهایشان هیچ چیز کم نداشتجز آرامش

دنیا بدونِ دستهایشان هیچ چیز کم نداشت؛جز آرامش
دنیا بدون شانه هایشان هیچ چیز کم نداشت؛جز حسِ اطمینان
دنیا بدونِ صدایِ مردانه اشان که دوستت دارم به زبان بیاورد هیچ چیز کم نداشت؛جز دلیلِ ادامه دادن
دنیا بدونِ چهارخانه های ریز و درشتشان هیچ چیز کم نداشت؛جز
زیبایی...
دنیا بدونِ مردهایی که روز زن سنگ تمام بگذارند و روزِ مرد یک تبریک خشک و خالی دلخوششان کند؛
دنیا بدونِ مردهایی که بزرگترین پیچیدگیشان پیچیدگی ابروهایشان به وقت دلخوریست،
دنیا بدونِ مردهایی که حتی اسمشان هم آرام میکند دلِ بی قرارت را،
دنیا بدونِ مردهایی که به وقت پدر شدن میشوند بخشنده ترین و به وقتِ عاشق شدن حساس ترین؛
حتما یک چیزی کم داشت،
یک چیزی به اسمِ "امنیت"
مردها بودنشان،نفس کشیدنشان،عطر تنشان هم امنیت است؛
چه برسد به وقتی که پدر میشوند،
چه برسد به وقتی که برادر میشوند،
چه برسد به وقتی که مردت میشوند و از کوه محکم تر پشتت می ایستند...