تویی آن شعبده و چشم تو مینای من است

...
تویی آن شعبده و چشم تو مینای من است
در خودم گیرم و لب‌های تو دنیای من است
شب وچشمان تو یک‌شعر عمیق است عشق
زلف تو گم شده در موج به دریای من است
می‌توانی که بخـوانی از چـه مجـنون تـوام
این‌همه اشک‌من ازهجر که گویای من است
بسـته‌ای جــامـه و در پیـچ و خـم انـدامـت
بین آغوش تو یک‌معبد و آن جای من است
حلقه‌ای است باز به زلفت که در آن حیرانم
پیـچ و تاب تـن تـو حلقهٔ امـحای مـن است
اهـل دل هـر چـه بگـویـند از آن سـرخ لـبت
باز کم رنگم و این صورت رسوای من است
شـده در خـود بشـوی با دل و تنـهایی شـب
آن‌چه‌دیدی‌تو ازآن چشمه‌ٔ غم‌های من است
تلخ وشیرین بگذشت هرچه که با من کردی
تویی یک معجزه این غصهٔ فردای من است
ای که شـوریده دلـم در تب لب‌هـای تـو باز
باز هـم قسمـتم ایـن درد سـراپای من است
دل من خون شـده از گـردش ابـروی تو یار
عطر چنپای تو چون‌قنچهٔ گل‌های من است
ذرّه ای دور نشــد ذهـنـم از انـدیـشه عشـق
کـه گرفـتار تـوام بـند تـو در پـای مـن است
خـط خـط هـر مـژه ات قـافـیهٔ یـک غـزل و
شعر شوریده‌ای از این دل‌شیدای من است
سر مویی تو به این بـندهٔ خـود رحـم نـمای
آن چه دارم ز تو در اشک هویدای من است
این که زخـمی شـده از زخمهٔ تیغ تـو «ندا»
همه تحریف تو از این شب یلدای من است #سروده_های_عاشقانه