گاهی دلتنگی

گاهی دلتنگی
شبیه دیدن عکسی قدیمی میان آلبوم خانوادگیست،

شبیه پیداکردن نوشته ای غبارگرفته
از زیر فرش های کفِ اتاق،

چیزی مانند بوی کمرنگِ عطر
از شیشه ی خالی ادکلن مورد علاقه ات،

دیدن شاخه گلی خشک
میان صفحات کتاب قطوری که مدت ها بازش نکرده ای،

خواندن دوباره ی کارت پستالهای نَم کشیده
و ملاقات اتفاقی با چهره ای که سالها پیش همسایه ات بوده...

ما در گذشته هایمان زندگی میکنیم
و همیشه جسممان به ناچار به روزهای بعدی منتقل میشود...