بلدی

بلدی
من را همینطور که هستم
دوست بداری؟
همینقدر آتش پاره و جیغ جیغو...
همینقدر شیطان....
همینقدر گستاخ و حاضر جواب....
بلدی
همین"مــن" را دوست بداری...؟
بدون اینکه بخواهی تغیــیرش بدهی...؟
همین منِ گاهی شلخته را...
گاهی موهایش پریشان میشود....
گاهی قلدر میشود
و یادش میرود دختـر است....
اصلا بگو ببینم
میشود دوستش داشت
این "من"ِ دیوانه را...
که گاهی صدایِ خنده اش گوشِ فلک را کر میکند...
بلدی
وقتی بلند میخندد
پا به پایش بخندی؟
و نگـویی"هیــس"؟
بلدی
کلِ شهر را کنارش قدم بزنی و
نگویی"خسته شدم"...
بلدی
پا به پایش ذوق کنی
برایِ بچه هایِ مـردم....؟
بلدی دوست داشتن را اصلا....؟
بلدی وقت هایی که گریه میکند
چطور بغلش کنی....؟
چطور گاهی بی هوا ببوسی اش؟
یا یکهو
وسط هیاهویِ جمعیت
روسری اش را کنار بزنی
و درِ گوشش بگویی
"دوستت دارم جنین دوس داشتنی....؟
بگو ببینم
دوست داشتنم را بلدی....