تحریم نکن وسوسه ی عطر تنت را

تحریم نکن وسوسه ی عطر تنت را
ای کاش که با خود نبری پیرهنت را

شاعر شدنم حادثه ی خوب و خوشی بود
باید که ببوید دهن "من" دهنت را "در حسرت گفتار" تـو" آواره ترینم"
کوتاه نکن هیچ زمانی سخنت را
ما عاشق و معشوق ترین زوج زمینیم
بسپار به "من" دغدغه ی ما و منت را
از مرز شب خستگی ام بگذر و هرگز
از ذهن خودت دور نگردان وطنت را

تا مرگ در آغوش هم آرام بگیریم
از یاد ببر فکر و خیال کفنت را "تـو" پاک ترین عشق تاریخ زمینی
تحریم نکن وسوسه ی عطر تنت را