مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ

مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ
از آسیبهای آنچه آفریده شده

عبارت (ما) مفهوم عمومی و بدون استثنا دارد یعنی هر خلقت، پدیده نو ظهور، اکتشاف، انقلاب، اقتصاد، ازدواج و... با یک خطراتی همراه است. مانند اینکه هر محصول کشاورزی با خود آفت مختص به خود را داراست. یا مواد سوختی مانند بنزین به همراه خود خطراتی را به همراه دارد. اینترنت با منافع و مضراتی همراه است. نور خورشید همان گونه که فوائد بسیاری دارد آسیبهایی هم به همراه خودش دارد.
در بحث آفریده های خداوند دقت کنیم آنچه به وسیله بشر اکتشاف می شود جزء خلقت خداوند محسوب می شود و هر آنچ در جهان هستی پدیدار می شود از آفریده خداوند جدا نیست.
به خداوند پناه می بریم از دانسته ها و مجهولات البته از قسمت مضر آن.
خداوند هم به وسیله دانش و یا صدقه هایی که ما می دهیم نسبت به مجهولات از ما مراقبت می کند.
در عبارت ( من ) دقت لازم است این حرف بیانگر این موضوع می باشد که آفریده های خداوند مطلق شر نیستند بلکه جزء اندگی از آن آسیب رسان است که اگر رعایت شود جای نگرانی نیست.
در مثال مادی به اتم می شود اشاره کرد . همانگونه که در شکافتن آن منافع بسیاری برای انسانها نهفته است ( مانند #انرژی_هسته ای ) مهلکه هایی هم به همراه خود دارا است.
در حکایت معنوی به لاک ناخن و لباسهای محرک و جذاب می شود اشاره کرد به این نحو که آیا این زینت ها شر هستند و نباید عرضه و استفاده شود؟

تولید و استفاده از آنها در محل و مکانهای مناسب آزاد است و نمی شود مردم را از این نعمتها محروم کرد بلکه می شود آموخت که شکل فروش و استفاده از آن علنی نباشد.
توجه داشته باشیم که هر چندبار این سوره خوانده شود و به معنی آن عمل نشود تاثیری ندارد و باید روش استفاده صحیح از نعمت ها را آموخت.