مهدی جان...

مهدی جان...
امشب کدام گوشه ی زمین، تاب اندوه آسمانی تو را دارد
ای هزاران چون من بفدای دردانه ی اشکهای مطهرت...

امشب تمام بنفشه های عالم در گریبان تو می گریند...
امشب تمام هستی چشم است
اشک است
آسمان ابرهایش را خاکسارانه در پیشگاه تو می آورد،
تا نثار مصیبت عظمای حسین علیه السلام کند
بغض زمین بر حلقوم زمان چنگ می اندازد
سینه ی خسته ی خاک تا قلب آسمان ترک میخورد
باران تسلا، سیل میشود...

جانها به گلوگاه مرگ رسیده اند
مردم چشمها به خون نشسته اند
کو مرهمی که هماورد این درد شود؟؟؟
جز خاک خونین بیابان بلا،
کدامین آسمان، منزلگه پیشانی ماه من خواهد شد
خنکای بهشتی کدام زمین، تب چشمان بیمار مهدی را بوسه خواهد داد...

مهدی جان...
سربندهای سبز و سرخ ما
چونان درفش همیشه پیروز حق به انتظار صبح ظهورت در اهتزازست...
اکنون در گردش مدور تاریخ،
باز خورشید حق برنیزه است و شمشیر باطل در نیام
خوارج در جولانند و خنجرهای برهنه در رخنه
زهرخنده های منافقانه پرده برگرفته اند
و شیطان، نجوای شبانه ی خویش را رخ در رخ خورشید، فریاد میزند
ما، اما!
سربازان سکوت نایب عزیزت خامنه ای هستیم
زودا که در رکاب تو شمشیر فرقان بر فرق نفاق کوبیم تا باطل برای ابد از روشنای حق، سایه کم کند...

اللهم عجل لولیک الفرج واحفظ قاءدناالخامنه ای

اللهم اخذل النفاق و اهله
وانصر الاسلام و اهله...

برحمتک یا ارحم الراحمین

عین.بی نشان
شب اربعین نودوچهار