تو زندگی یه جایی هست که

تو زندگی یه جایی هست که
بعد کلی تحمل کردن و چیزی نگفتن
بعد کلی مقاومت کردن
بعد کلی تنهایی ادامه دادن و دم نزدن
یه دفعه خسته میشی
خسته میشی از همه دنیا
دیگه انقدر تحمل کردی که میبُری از همه چی
دیگه نمیخوای به زور تو زندگی کسی باشی
نمیخوای اویزون دوست دارم هایی بشی که هیچوقت نشنیدی...
بعد کلی دویدن و نرسیدن
دیگه یه جا میشینی و زل میزنی و سکوت میکنی
به خودت میگی من که همه کار کردم که بشه
ولی نشد یعنی میشد ولی نخواست که بشه...
ازون لحظه ها به بعد دیگه هیچ چیزی ذوق زده و خوشحالت نمیکنه...
فقط یه لبخند میذاری رو چهرت که کسی ازت نپرسه چت شده...
یه وقتایی معلوم نیست چرا داری زندگی میکنی
تا چشم باز میکنی میبینی همه ی مشکلات رو سرت اوار میشن...
خیلی لحظه ها دلت ،دلت فقط یه دوست دارم میخواست بشنوه و دلگرم شی به زندگی کردن
ولی حیف...
کاش ادم اسیر یه مغرور نشه...
چقدر سخته
اینکه ببینی داره میره و حتی نای اعتراض و حرف زدن نداری که چرا !
فقط یه سکوت میکنی و بغض میکنی و دم نمیزنی تا ببینی چی میشه اخرش...
خیلی تلخه که بهت بگن سرت شلوغه که ازت خبری نیست،ولی کاش میدونستن تو دنیای سوت و کورت هیچکسی نه تو رو یادش هست و نه کسی دوسِت داره...
فقط میگذرونی روزهاتو و همه چی رو میذاری گردن قسمت...
کاش زندگی یه جور دیگه بود
بعضی وقتا فقط داری میگذرونی،ولی روحت خیلی وقت پیش دفن شده...
حالم خوب است
اما تو باور نکن...