.

.
دلم می خواد بهت بگم درست میشه...
اونا که رفتن برمی گردن...
اونا که نرفتن دیگه هیچ وقت نمیرن....
اونا که مریضن نمیمیرن ...
و اونا که مریض نیستن...
دیگه هیچ وقت مریض نمیشن...
دلم می خواد بهت بگم ...
هیچ پایانی وجود نداره دیگه...
فردا که پاشیم ...
آدم‌ها نه معنیِ کلمه مرگ‌رو میدونن ...
و نه معنی کلمه جدایی‌رو....
هرچیزی شروع میشه ...
که تا بی نهایت ادامه پیدا کنه....
درد نده بهمون....
ادامه پیدا کنه. درد نده به دل‌مون.
ادامه پیدا کنه. درد نده به تهِ استخون‌های انگشت‌هامون...
ادامه پیدا کنه...
دلم می‌خواد بگم گریه چه از درد باشه،چه از دل
چه از هورمون...
چه لمس شدنی باشه...
چه پاره پوره شدنی...
تموم میشه بالاخره. ...
دلم می خواد بهت بگم گریه هاتو بکن...
فردا معجزه میشه...
بعد عصای موسایی‌مو دربیارم ...
و برات معجزه کنم...
چون آدمی که عصای موسایی نداره...
نباید رفیق بشه...
نباید عاشق بشه...
نباید هیچی باشه.ِ..
آدمی که انقدر ناتوانه، نباید هیچی باشه..