آدم ها عاشق ما نمیشوند

آدم ها عاشق ما نمیشوند.
آدم ها جذب میشوند.
در لحظه ای حساس حرف هایی میزنیم که شخصی نیاز به شنیدنش داشته است.
در یک لحظه ی حساس طوری رفتار میکنیم که شخص احساس میکند تمام عمر منتظر کسی مثل ما بوده است.
در یک لحظه ی حساس حضور ما،وجود شخص را طوری کامل میکند که فکر میکند حسی که دارد نامی جز عشق ندارد.
آدم ها فکر میکنند که عاشق شده اند.
آدم ها فکر می کنند بدون وجود ما حتی یک روز دوام نمی آورند.
آدم ها فکر میکنند مکمل خود را یافته اند.
آدم ها زیاد فکر میکنند.
آدم ها در واقع مجذوب ما میشوند.
و پس از مدتی که جذابیت ما برایشان عادی شد،متوجه میشوند که چقدر جای عشق در زندگیشان خالیست...
میفهمند در جست و جوی عشق های واقعی باید ما را ترک کنند.

تمام حرف من این است:

عشق پدیده ای حس کردنی است نه فکر کردنی...