👌

“فصل بازگشت”
اگر هزاران سنگ بخورم،
از دولت و از ملت،
جز خیر برای دولت و ملت،
در درون و بیرون طلب نخواهم کرد!
من عهد کردم که سنگ زیرین آسیاب باشم؛
حتی اگر همه به غلط قضاوتم کنند و مهر جهل و ترس بر پیشانیم بکوبند.
من به انسان و انسانیت و اخلاق
اعتقاد دارم
و هیچ‌گاه هیچ‌گاه در ایمانم به حقیقت انسان
خللی پیدا نشده است!
برای همین همیشه به بازگشت انسان از چاه خودخواهی و تکبر امید دارم و هیچ‌گاه هیچ‌گاه نا امید نبودم و نخواهم شد!
ما بیشتر از همیشه
به گذشت احتیاج داریم
و به پیگیری مسالمت‌آمیز و صحیح حقوق خودمون!
به اینکه باور کنیم
ما برابر هم نیستیم.
ما کنار همیم.
اگر هزار سنگ بر سر من بزنید،
یک کاه هم به سمت شما پرتاب نخواهم کرد.
و حتی در خلوت خودم
بد شما را نخواهم خواست!
من به انسان ایمان دارم.
پس نا‌امید نمیشم.
روزی این جهان جای زیبایی خواهد شد و هیچ دختری در آن زنده به گور نخواهد شد.
نه در خاک سرزمینش و نه در خودش!
یا لطیف
سید حسن آقامیری
متن: قانون ششم از ده قانون گاندی
ادعای من اینست که انسانی ساده هستم و گاهی مانند هر موجود فناپذیری خطا می کنم. آن قدر متواضع هستم که به گناهانم اعتراف کنم و به جبران گذشته ام بپردازم.
اعتماد بیش از حد به دانش خود احمقانه است. قویترین ها ممکن است ضعیف شوند و داناترین ها ممکن است اشتباه کنند. وقتی شروع می کنید از کسی اسطوره بسازید حتی اگر کارهای خارق العاده ای انجام داده باشد باعث می شوید کم کم از آن فرد دورتر و دورتر شوید. کم کم احساس می کنید که هرگز نمی شود مثل او بود چون او خیلی متفاوت است. پس به خاطر داشته باشید همه صرف نظر از آنکه چه کسی هستیم انسانیم. همه انسانیم و جایزالخطا و نگه داشتن انسان ها در استانداردهای غیرعاقلانه فقط باعث ایجاد تعارضات غیر ضروری درون و منفی بافی های جهان پیرامون خواهد شد. خودتان را از عادت بد سرزنش به خاطر اشتباهاتی که مرتکب شده اید رها سازید در عوض ببینید کجای راه را اشتباه رفته اید. چه درسی می توانید از اشتباهتان بگیرید و سپس دوباره امتحان کنید.