گلعذار ز گلستان جهان ما را بس

گلعذاري ز گلستان جهان ما را بس
زين چمن سايه آن سرو روان ما را بس

من و همصحبتي اهل ريا دورم باد
از گرانان جهان رطل گران ما را بس

قصر فردوس به پاداش عمل مي بخشند
ما که رنديم و گدا دير مغان ما را بس

بنشين بر لب جوي و گذر عمر ببين
کاين اشارت ز جهان گذران ما را بس

نقد بازار جهان بنگر و آزار جهان
گر شما را نه بس اين سود و زيان ما را بس