جدایی سخته

جدایی سخته ...
سخت تر از هرچی که فکرشو کنی
مخصوصا وقتی که دلبسته باشی
دلبستگی فرقش با وابستگی خیلی زیاده...
وقتی دلبسته ای همیشه کنارشی ، در دسترسی
ولی امان از وقتی که از بودنت مطمئن بشن
از خوبیت از محبتت از اینکه قراره باشی مطمئن بشن
وقتی مطمئن میشن ، هرکاری که دلشون میخواد میکنن
از سربه هوایی و کم توجهی و کم حرفی گرفته تا تمام چیزایی که اذیتت میکنه رو انجام میدن
اصن انگار نه انگار که توام تحملی داری و ممکنه تموم شه
حالا کنار اینا یه آینده ی مبهم و فاصله ام بذار
دیگه میشه یه برزخ واقعی...
دوسش داری دلبستشی ولی اذیت میشی
ازین همه فشار ازین همه نفهمیدنت و ندیدنت و کم اولویت شدنت...
ته دلت میخوای تااا ابد باشی
ولی آدما به جز دل عقلم دارن
خدانکنه که این دوتا به جنگ باهم برسن...
تو جنگ این دوتا اگه دلیلارو دقیق بچینی عقل برنده میشه...
وقتی از عقلت میگی ، آدما هرچی دلشون میخواد میگن بهت ولی نمیگن شاید مقصرش خودمم...که عقلش میگه جدایی
ولی مهم نیس
مهم اینه که تو زمان دلبستگی جوری خودت باشی که عذاب وجدان نداشته باشی...
این مهمه ...
#همیشه خودمم
#همیشه خودم بودم
#همیشه خودم خواهم بود
#یه آدم کم صبر، اما تا دلت بخواد صبور... یه تناقض محض