سپهر بایگان

سپهر بایگان
پیرم و گاهی دلم #یاد_جوانی می کند
بلبل شوقم #هوای_نغمه_خوانی می کند
همتم تا می رود #ساز_غزل گیرد به دست
طاقتم اظهار #عجز_و_ناتوانی می کند
#چشمه_سار_طبع_من دیگر نمی جوشد ولی
#جویبار_اشکم_آهنگ_روانی می کند
#بلبلی_در_سینه_می نالد هنوزم کاین چمن
با خزان هم آشتی و گل فشانی می کند
ما به #داغ_عشقبازی ها نشستیم و هنوز
چشم پروین همچنان چشمک پرانی می کند
نای ما خامش ولی این زهره ی شیطان هنوز
با همان شور و نوا دارد شبانی می کند
گر زمین دود هوا گردد همانا آسمان
با همین نخوت که دارد آسمانی می کند
سال ها شد #رفته_دمسازم ز دست اما هنوز
در درونم زنده است و زندگانی می کند
با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من
#خاطرم_با_خاطرات خود تبانی می کند
بی ثمر هر ساله در #فکر_بهارانم ولی
چون #بهاران می رسد با من خزانی می کند
طفل بودم #دزدکی_پیر_و_علیلم_ساختند
آنچه گردون می کند با ما نهانی می کند
دور اکبر خوانی ما طی شد اکنون یک دهن
از اجل بشنو که با ما شمر خوانی می کند
می رسد قرنی به پایان و #سپهر_بایگان
#دفتر_دوران ما هم بایگانی می کند
#شهریارا گو دل ما #مهربانان مشکنید
ور نه قاضی در قضا نامهربانی می کند
شعر از : #سیدمحمدحسین_بهجت_تبریزی ( #شهریار )
#گنجنیه_علوی_ساوجی
@srazsaveh
#فرهنگ_و_ادب #ادبیات #شعر #بهجت_تبریزی #شاعر_ایرانی #آذربایجان #تبریز #بستان_آباد #شعر_فارسی #شعر_ترکی #مقبره_الشعرای_تبریز #شهریور27 #روز_شعر_و_ادب_فارسی #شف80