عرب ها "حامی تبار" هستند ، و نه "سامی تبار" (ویرایش 4)

عرب ها "حامی تبار" هستند ، و نه "سامی تبار" (ویرایش 4)
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
همانگونه که در تورات آمده است ، چون هاجر مصری بود ، پس برای اسماعیل همسری مصری را برگزید (1) ؛ و فرزندان و نوادگان اسماعیل ، کم کم (بتدریج) ، «تبار عرب» (2) را پدید آوردند . گرچه در آغاز ، شمار "عرب ها" کم بود {1} ، و آنها ناچار بودند که همچنان از مردم مصر برای خود همسر برگزینند ؛ ولی با بزرگتر شدن «تبار عرب» ، آنها همسرگزینی از درون همایهء (جامعهء) خودشان را نیز آغاز کردند.

با رونهش (توجه) به برونگی (واقعیت) بالا یادشده (فوق الذکر) ، و اینکه هاجر و مردم مصر ، "حامی تبار" (3) بوده اند ، باید گفت که "عرب ها" نیز ، "حامی تبار" هستند .

در رهمندی با رسته بندی (طبقه بندی) زبان ها باید بگویم که : از دید من ، زبان عربی ، همان زبان مصر باستان است ؛ و اگر نه تنها زبان حامیائی ، دستکم فرجاترین (مهمترین) زبان حامیائی جهان است که تا به امروز زنده مانده است . ولی شاید به چرائی های راهبردی (سیاسی) ، دانشمندان زبانشناس ؛ زبان عربی را در گروه زبانهای سامیائی جای داده اند .


با بشمار آوردن (در نظر گرفتن) داده های (اطلاعات) بالا ، باید گفت که : ناریزبینان (کم دقت ها) ، و همچنین خودسوگرایان (غرض ورزان) ، از نوشته ها و نقشه های دانشمندان زبانشناس ، برداشتی نادرست کرده اند ، و عرب ها را "سامی تبار" دانسته اند ، و این برداشت را در میان بیشینهء (اکثریت) مردم کوچه و بازار جهان ، روان (پیش "ر") (رایج) کرده اند ؛ و از آن ، یک "نادرستگوئی همه گیر" (غلط مصطلح) ساخته اند.

نخستین "چرائی آوری" (استدلال) این ناریزبینان و خودسوگرایان (غرض ورزان) ، همین "سامی زبان" دانسته شدن "عرب های اسماعیلی" از سوی زبانشناسان است ؛ یعنی اینکه چون دانشمندان زبانشناس ، زبان عربی را سامی دانسته اند ؛ این آدمهای "ناریزبین" و "خودسوگرا" ، نادرستانه (به اشتباه) تبار عرب ها را نیز "سامی" دانسته اند . ولی دومین "چرائی آوری" (استدلال) این آدمهای "ناریزبین" و "خودسوگرا" ، اینستکه اسماعیل فرزند ابراهیم است ، و کمی از ژن ابراهیم سامی تبار ، در خون عرب ها هست ؛ ولی در پاسخ به آنها باید گفت که : چندی (زبر "چ") (کمیت) این ژن ، در تبار عرب ها ، به آن اندازه کم است ، که میتوان آنرا برابر با «هیچ» گرفت.

بر پایهء گسترده گوئی های (توضیحات) بالا ، باید گفت که به شایدگی (احتمال) فراوان ، در هنگام تازش عرب ها به ایران ، در سالهای 633 تا 650 زادروزی (میلادی) ؛ چهرهء عرب ها ، نزدیک به چهرهء امروزی مردم بومی مصر یا مردم بومی بیابان (صحرای) سینا از این کشور ، بوده است . ولی باید گفت که ویژگی های نژادی عرب ها ، در پی 1400 سال همسری کردن با زنان ایرانی ، رفته رفته (بتدریج) به ویژگی های نژادی ایرانی ها نزدیک شده است ؛ و تبار عرب ها (و نه عرب زبان ها) ، به تبار آمیختی (ترکیبی) "عربی - ایرانی" ، دگرش یافته است (تبدیل شده است) . بهمین گونه ، ویژگی های نژادی بخشی رونهیدنی (قابل توجه) از مردم "ایران امروز" نیز ، "عربی - ایرانی" است.



پژوهشپایه ها (منابع تحقیق):
(1)
تورات - پیدایش - 21 - 21
وخدا با اسماعیل بود و او در بیایان فاران ، بزرگ شد و در تیراندازی ماهر گشت و مادرش (هاجر) ، دختری از مصر برای او گرفت.

(2)
https://en.wikipedia.org/wiki/Ishmaelites
https://fa.wikipedia.org/wiki/بنی%E2%80%8Cاسماعیل
(3)
https://en.wikipedia.org/wiki/Hamites


گسترده گوئی (توضیح) بیشتر:
{1}
بی گمان ، برای اینکه این فرزندان و نوادگان اسماعیل ، به یک تبار (قوم) دگرش یابند (تبدیل شوند) ، دست کم به گاهبازه ای (مدت زمانی) برابر با پانصد سال ، نیاز بوده است . پس میتوان گفت که "تبارعرب" ، از سال 1500 پیش از زاد روز ، در جهان پدید آمده است . به عرب ها ، عرب های اسماعیلی نیز می گویند . بی گمان (البته) نباید «عرب» را با «عرب زبان» یکی گرفت .