من کجای دل تو جادارم

من کجای دل تو جادارم؟؟
بین مشتاقانت
در هیاهوی گرفتارانت؟
در کنار غزل خواجه شیراز که میگفت ز عشق
یا در ان سوی خیال
شاید این قصه من باشد از ان وصل محال
تو به کار دل خود مشغولی
منم اینجا که به سودای تو با خویش تمنا دارم
من کجای دل تو جا دارم؟
شاید از لیلی افسانه فقط نام و نشانی مانده
حرفی ازمجنون نیست
به گمانم که در این بزم همه مجنونند
حرفی از عشق و دلی پر خون نیست
به گمانم تنهام
و من از دوری تو هر لحظه
روی سجاده عشق
همچو مجنون به لبم ناله لیلا دارم
من کجای دل تو جا دارم؟
وقتی از اینه ی عشق نه قابی و نه رنگی باقیست
وقتی از خاطره ی خاطره ها
نام من محو شده
وقتی از شربت عشق
بهر مرگم کف پیمانه شرنگی باقیست
دوست دارم که برای تو بمیرم هرشب
تا بدانی من پربسته دلی عاشق و شیدا دارم
من کجای دل تو جا دارم
من غزل نوش دوچشمان تو درخواب و خیالم
لیلی
من پریشان همین عشق محالم لیلی
من خرابات نشین خم ابروی توام
غرق در خلوت ان اشک زلالم لیلی
چه تو باشی و نباشی
هرشب
برسر زلف تو با قافیه دعوا دارم
به سلامت گل من
تو فقط سرخوش باش
زود پژمرده مشو
میروم از یادت
عاشقم عاشق تو
تا نفس میکشم وتا که خدارادارم....