من اگر ما نشدم صحبتی از خویش نبود

من اگر ما نشدم ، صحبتی از خویش نبود
ما شدن مرهم این زخم دل ریش نبود

بعد ِ تو هیچکسی با دل من یار نشد
هر که آمد ... دل ِ من بعد تو هشیار نشد

من اگر ما نشدم جای تو تنهــــا بودم
تو نبودی ... ولی از عشق ِ تو ، من " مــا " بودم

من اگر ما نشدم خاطـــر تو با من بود
گله ای نیست ز تــو ، چون که خطا از من بود

تو ندیدی که دلم در پس ِ یک صحبت مـــُرد
سیلی ِ سرد ِ غرورم به دل ِ غربت خورد

من از آوار نگاهت قفســــی ساخته ام
" من " اگر " ما " نشدم ، چون که " تو " را باخته ام

این روا نیست که من را به بدی یاد کنی
من خراب ِ تو شوم ؛ خویش ِ خود آباد کنی

من از این بازی تقدیــــر فقط بد دیدم
هــــرچه بد کرد فلک ، با بدی اش چـــرخیدم !

من اگر ما نشدم چون که دلم راضی نیست
بعد تو هیــچکسی لایق این بازی نیست

من اگر ما نشدم چشم به راهـــت بودم
من از آن روز ازل مست ِ نگاهت بودم

تو ولی ما شده ای ؛ بی خبری از " من " ها
خاطرت نیست که من مانده ام اینـجــــا تنها

خاطرت نیست که روزی من و تو ما بودیم
من و تو رهـــگذر کوچه ی رویا بودیم

ولی افسوس که این قصه ی خوش پایان داشت
من اگر ما نشدم ، درد ِ دلم درمان داشت

من اگر ما نشدم .... آه ! دریغا ! فریاد !
من و این قصه ی تلخ و .... تو و عشقی آزاد !💜