ﯾﮏ ﺷﺐ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻤﻌﯽ ،ﺗﺎ ﺻـﺒﺢ ﺩﻡ ﻧﺸﺴﺘﻢ
ﺍﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ ﻣﯽ ﺳـﻮﺧﺖ، ﻣﻦ ﻫﻢ ﺯﻏﻢ ﺷﮑــﺴﺘﻢ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷــﺐ ﺳــﯿﻪ ﺭﻭ ، ﯾــﺎﺩﻡ ﺑﻪ ﭼﺸــــﻤﺖ ﺍﻓﺘـــﺎﺩ
ﺁﻥ ﻣﺴـــﺘﯽ ﻧﮕــﺎﻫــﺖ ، ﺑـﺮ ﺭﻭﯼ ﭼﺸــــﻤﻢ ﺍﻓﺘــــﺎﺩ
ﺁﻫﺴـــــﺘﻪ ﺍﺷــــﮑﯽ ﺁﻣــــﺪ ، ﭘــﺎﯾﯿــﻦ ﺯ ﺩﯾـﺪﮔــﺎﻧـــﻢ
ﮔــﻮﯾــﯽ ﺑﻪ ﺷـــﻌـﻠﻪ ﺁﻣـــﺪ ، ﺷـــــﻤﻊ ﺩﺭﻭﻥ ﺟـﺎﻧـــﻢ
ﺁﻥ ﻗﻄـــﺮﻩ ﺍﺷـــﮑﻢ ﺁﺧـﺮ، ﺑـﺮ ﺭﻭﯼ ﺷـــــﻤﻊ ﻟﻐــﺰﯾــــﺪ
ﺧــﺎﻣــﻮﺵ ﮔﺸـــﺖ ﺁﻧـــﮕﻪ ، ﺩﻭﺩﯼ ﺑـﻪ ﻧـﺎﺯ ﺭﻗﺼـﯿــــﺪ
ﺍﺯ ﻃــــﺮﺡ ﺩﻭﺩ ﺁﻥ ﺷـــــــﻤﻊ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳـــــﯿﺎﻫﯽ ﺗـــﺎﺭ
ﺷـــﻌـﺮﯼ ﻧﻮﺷــﺘﻪ ﻣﯽ ﺷـــﺪ ، ﺁﻫﺴــﺘﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﯾـﻮﺍﺭ
ﺩﻝ ﻣـﯽ ﺗـﭙـــــﺪ ﺑـﻪ ﺳـــﯿﻨﻪ ، ﺑــﺎ ﯾــﺎﺩ ﺭﻭﯼ ﺩﻟــــــﺪﺍﺭ
ﻫﺮ ﺟــﺎ ﮐﻪ ﻫﺴـــﺘﯽ ﯾـﺎﺭﻡ ، ﺑﺎﺷــﺪ ﺧــــﺪﺍﻧﮕﻬـــــﺩﺍﺭ