بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت دوم :
ب) -صِرف شناخت و باور، کافی نیست،بلکه برای تحقق یک وعده یا به طور کلّی گشایش‌ها، قابلیت، اقدام، عمل، زمینه‌ سازی و فراهم نمودن شروط لازم است؛چرا که تا مقدرات اندازه‌ها فراهم نشوند، هیچ رخدادی قضای حتمی نمی‌گردد.
به عنوان مثال: اگر بشناسید و باور نمایید که باران پس از وزش باد، بارور شدن ابرها و مساعد شدن هوا می‌بارد، دلیل نمی‌شود که باران ببارد! چنان که اگر بشناسید و باور نمایید که در شهر شما دانشگاه یا بیمارستانی وجود دارد؛ دلیل نمی‌شود که همگان دانشجو شوند، یا بیماران بهبود یابند!
خودتان نوشته‌اید: مانند اهل تقوا، برای ما نیز در امور مادی و معنوی گشایش ایجاد شود؛ یعنی پس از شناخت و باور، تقوا لازم است تا گشایش ایجاد شود.
تقوا، در یک کلمه، یعنی مراقب خودت باش و خود را از آماج تیرهای مُهلک که به سویت می‌ آید حفظ کن تا از آسیب‌ها و صدمات مصون بمانی؛ و تقوای إلهی، یعنی خودت را در چار چوب رهنمودها و امر و نهی إلهی مصون بدار که راهی جز این نداری، و دیگر آن که کاری کن که از قهر الهی و عذابی که نتیجۀ حتمی مواضع و اعمال نادرست خودت می‌باشد، دور بمانی.
بنابراین، صرف باور وعده‌های إلهی، دلیل نمی‌شود که کسی مشمول آنها واقع شود.
خداوند سبحان، برای همین دنیا، هم وعده به بروز گرفتاری، مشکلات و تنگناهای زندگی داده و هم وعده به زندگی پاک:
وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى - و هر كس از ياد من رويگردان شود، زندگی تنگ و سختی خواهد داشت، و روز قيامت او را نابينا محشور می‌كنيم.(سوره طه آیه 124)
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ -هر كس از مرد يا زن كار شايسته كند و مؤمن باشد قطعا او را با زندگى پاكيزه‌اى حيات حقيقى بخشيم و مسلما به آنان بهتر از آنچه انجام مى‏‌دادند پاداش خواهيم داد.(سوره نحل آیه 97)(ادامه دارد...)