پست ترین آدم ها آنهایی هستند

پست ترین آدم ها آن‌هایی هستند
که نبودن ما را با خودمان تمرین می‌کنند
یعنی نقشه ی نبودنمان را میکشند
و کم کم آن را عملی میکنند!
مثلا تعداد پیام ها و تماس ها را
کم میکنند و زمان دیدار ها را هم همینطور
کمتر می‌گویند دوستمان دارند و کمتر
کنارمان ابراز خوشحالی میکنند، معمولا
سرشان به طور ناگهانی شلوغ می‌شود و
حتی وقت جواب دادن به ضروری ترین
سوال های ما را ندارند ...
این ها پست ترینند و البته خودخواه ترین!
می‌خواهند خودشان آسیب نبینند و
به اصطلاحِ خودشان ما را کم کم کنار بگذارند
که جای خالی مان وسط زندگیشان
چاله درست نکند اما ما که از همه جا
بی خبریم هی تلاش می‌کنیم برای بهتر شدن
اوضاع و هی از خودمان سوال می‌کنیم
چرا فلانی اینطور شده؟! چرا تماس نمیگیرد؟!
چرا، چرا و چرا ... آخر هم او میرود و ما
می‌مانیم با این طرز تفکر که: هر چی بیشتر
خوبی کنی طرف زودتر ولت میکنه ...