هرچه می گویم من از این عشق تکراریست نه

هرچه می گویم من از این عشق؛ تکراریست، نه؟
حرفِ تکراری زدن؛ یک جور بیماری ست، نه؟

می توانم حس کنم وقتی که می بینی مرا...
خنده هایت بیشتر از رویِ ناچاریست، نه؟

حال وُ روزِ من اگر این است؛ تقصیرِ تو نیست
"بی کسی" انگار تاوانِ وفاداریست، نه؟

اینکه دیگر نیستی وُ من به جایِ زندگی
باز در فکرِ توأم، نوعی خودآزاری است، نه؟

عکسِ تو، پیراهنِ تو، یادِگاری هایِ تو
زندگی این روزها بدجور تکراری ست، نه...؟

رضا اسمخانی