آقای آموزش و پرورش، نام کرمانشاه در کتب درسی کجاست؟
آقای آموزش و پرورش، نام کرمانشاه در کتب درسی کجاست؟
یادم هست زمانی در کتاب اجتماعی کلاس سوم ابتدایی داستانی بود بنام ماجرای خانواده آقای هاشمی که مامور اداره پست بود و از شهر "کازرون" به "نیشابور" منتقل شد. از آنجا بود که برای اولین بار با نام برخی شهرها آشنا شدم.
شیراز و سلاطین پیشین، اصفهان و نقش جهان و صفویان و... همه و همه به بهانه های مختلف در تاریخ و جغرافی و فارسی و اجتماعی معرفی میشدند تا نسل فردا با ایران آشناتر باشد.
اما چرا نام " کرمانشاه " را در هیچ کتاب درسی ای به طور ویژه ندیدیم؟ چرا داستانی که در دل کرمانشاه و شهرستانهای آن رخ داده باشد در کتابهای درسی نیست؟ براستی گمان میکنید ما نه هیچ دهقان فداکاری داریم، نه پتروسی، و نه هیچ کس در کرمانشاه تصمیم کبری نمیگیرد؟یا که هیچ کوکب خانم کرمانشاهی غذای خوشمزه درست نمیکند که نقل یک صفحه ی یکی از کتب یکی از مقاطع تحصیلی بشود؟!
سوال اساسی اینجاست که آیا کرمانشاه ظرفیت و قابلیت درست مطرح شدن در سطح ملی را دارد یا نه؟
اگر ما قابلیت ملی شدن نداریم که باید ایجادش کنیم و اگر داریم پس چه کسی مسئول آن است که کرمانشاه را درست و خوب به ایران معرفی کند؟
شاید مثلا باید مدیر دلسوزی پیدا میشد و مطالبه جدی اش از مولفان کتاب درسی در مرکز این بود که اسم " کرمانشاه " را هم در لابلای این همه درس و مقطع تحصیلی بیاورید.
ایران ۲۰ میلیون نفر دانش آموز دارد که هیچکدام هیچ جای هیچ کتابشان با کرمانشاه آشنا نشده اند.
اگر فقط یک صفحه یک کتابی در یک مقطعی به داستان فرنگیس که با چوب وتبر مقابل بعثی ها ایستاد، داستان زندگی مردی خیّر به نام حاج دایی، یا یک جایی حکایت بیستون جهانی گفته میشد، یا حتی حکایتی زندگی نخلی زخمی در قصر شیرین، خیلی شیرین است داستان روحانی کرمانشاهی ای که استاد و چهره ماندگار هنر و خوشنویسی ایران بود، داستانی از یک استقبال بی نظیر از رهبری، حتما وضعیت فرهنگی و نگاه ملی به کرمانشاه و کرمانشاهی درجه ای تغییر میکرد.
بسیاری از گردشگران ما در ایام خاص کسانی هستند که روزی جوانتر بوده و سربازیشان را در این استان گذرانده اند و حالا که تشکیل خانواده داده و مایلند زیبایی هایی که دیده اند را دوباره باز بینی کنند.
اگر همین رخدادها در دل کتب درسی به هر بهانه ای چیده میشد حتما آن دانش آموزان هم فردا روز به #کرمانشاه نگاه تازه تر و دلنشین تری داشتند.
گمان میکنم آموزش و پرورش در استان ما فقط مجری بخش نامه ها و شعبه ای از مرکز است که تصور میکند اگر دانش آموزان سر کلاس بنشینند و معلم باشد و بخاری استاندارد، همه چیز حل شده و رسالت پرورشی و فرهنگ سازی هم که اینقدر ها مهم نیست.
معتقدم استعداد یابی و تربیت نخبگان فردا اگر در آموزش و پرورش صورت نگیرد بی شک باید در کوچه و خیابان رخ دهد که آن هم صلاحیت اینکار را ندارد.
آقای آموزش و پرورش، نام کرمانشاه در کتب درسی نیست!
آقای فرهنگ و ارشاد، نام کرمانشاه در فیلم های سینمایی مطرح و پربیننده نیست!
آقای صدا و سیما، در سریالهای ملی از کرمانشاه یادی نمیشود!
آقای گردشگری، در هیچ ترمینال و فرودگاهی در ایران کسی با تابلو دعوت به کرمانشاه مواجه نمیشود!
و در کل روی سخنم با شما آقای مدیر و ریس کرمانشاهی ست که آیا توانایی این را دارید که قابلیت های کرمانشاه را در سطح ملی مطرح کنید یا نظرتان این است که کرمانشاه لایق آن نیست؟
کرمانشاه در جایگاه ملی اش به پله ای که لایق آن است نمیرسد جز به دست و توان و خواست خود ما
#forouzan
#کورد
#کوردستان
#فرهنگ
#تمدن
#اصالت
یادم هست زمانی در کتاب اجتماعی کلاس سوم ابتدایی داستانی بود بنام ماجرای خانواده آقای هاشمی که مامور اداره پست بود و از شهر "کازرون" به "نیشابور" منتقل شد. از آنجا بود که برای اولین بار با نام برخی شهرها آشنا شدم.
شیراز و سلاطین پیشین، اصفهان و نقش جهان و صفویان و... همه و همه به بهانه های مختلف در تاریخ و جغرافی و فارسی و اجتماعی معرفی میشدند تا نسل فردا با ایران آشناتر باشد.
اما چرا نام " کرمانشاه " را در هیچ کتاب درسی ای به طور ویژه ندیدیم؟ چرا داستانی که در دل کرمانشاه و شهرستانهای آن رخ داده باشد در کتابهای درسی نیست؟ براستی گمان میکنید ما نه هیچ دهقان فداکاری داریم، نه پتروسی، و نه هیچ کس در کرمانشاه تصمیم کبری نمیگیرد؟یا که هیچ کوکب خانم کرمانشاهی غذای خوشمزه درست نمیکند که نقل یک صفحه ی یکی از کتب یکی از مقاطع تحصیلی بشود؟!
سوال اساسی اینجاست که آیا کرمانشاه ظرفیت و قابلیت درست مطرح شدن در سطح ملی را دارد یا نه؟
اگر ما قابلیت ملی شدن نداریم که باید ایجادش کنیم و اگر داریم پس چه کسی مسئول آن است که کرمانشاه را درست و خوب به ایران معرفی کند؟
شاید مثلا باید مدیر دلسوزی پیدا میشد و مطالبه جدی اش از مولفان کتاب درسی در مرکز این بود که اسم " کرمانشاه " را هم در لابلای این همه درس و مقطع تحصیلی بیاورید.
ایران ۲۰ میلیون نفر دانش آموز دارد که هیچکدام هیچ جای هیچ کتابشان با کرمانشاه آشنا نشده اند.
اگر فقط یک صفحه یک کتابی در یک مقطعی به داستان فرنگیس که با چوب وتبر مقابل بعثی ها ایستاد، داستان زندگی مردی خیّر به نام حاج دایی، یا یک جایی حکایت بیستون جهانی گفته میشد، یا حتی حکایتی زندگی نخلی زخمی در قصر شیرین، خیلی شیرین است داستان روحانی کرمانشاهی ای که استاد و چهره ماندگار هنر و خوشنویسی ایران بود، داستانی از یک استقبال بی نظیر از رهبری، حتما وضعیت فرهنگی و نگاه ملی به کرمانشاه و کرمانشاهی درجه ای تغییر میکرد.
بسیاری از گردشگران ما در ایام خاص کسانی هستند که روزی جوانتر بوده و سربازیشان را در این استان گذرانده اند و حالا که تشکیل خانواده داده و مایلند زیبایی هایی که دیده اند را دوباره باز بینی کنند.
اگر همین رخدادها در دل کتب درسی به هر بهانه ای چیده میشد حتما آن دانش آموزان هم فردا روز به #کرمانشاه نگاه تازه تر و دلنشین تری داشتند.
گمان میکنم آموزش و پرورش در استان ما فقط مجری بخش نامه ها و شعبه ای از مرکز است که تصور میکند اگر دانش آموزان سر کلاس بنشینند و معلم باشد و بخاری استاندارد، همه چیز حل شده و رسالت پرورشی و فرهنگ سازی هم که اینقدر ها مهم نیست.
معتقدم استعداد یابی و تربیت نخبگان فردا اگر در آموزش و پرورش صورت نگیرد بی شک باید در کوچه و خیابان رخ دهد که آن هم صلاحیت اینکار را ندارد.
آقای آموزش و پرورش، نام کرمانشاه در کتب درسی نیست!
آقای فرهنگ و ارشاد، نام کرمانشاه در فیلم های سینمایی مطرح و پربیننده نیست!
آقای صدا و سیما، در سریالهای ملی از کرمانشاه یادی نمیشود!
آقای گردشگری، در هیچ ترمینال و فرودگاهی در ایران کسی با تابلو دعوت به کرمانشاه مواجه نمیشود!
و در کل روی سخنم با شما آقای مدیر و ریس کرمانشاهی ست که آیا توانایی این را دارید که قابلیت های کرمانشاه را در سطح ملی مطرح کنید یا نظرتان این است که کرمانشاه لایق آن نیست؟
کرمانشاه در جایگاه ملی اش به پله ای که لایق آن است نمیرسد جز به دست و توان و خواست خود ما
#forouzan
#کورد
#کوردستان
#فرهنگ
#تمدن
#اصالت
۳.۰k
۰۱ آبان ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.