آدمی به مرور آرام میگیرد بزرگ می شود بالغ میشود و پای

آدمی به مرور آرام می‌گیرد، بزرگ می شود، بالغ می‌شود و پای اشتباهاتش می ‌ایستد
آنها را به گردن دیگران نمی‌اندازد و دنبال مقصر نمی‌گردد .
گذشته‌اش را قبول می کند، نادیده‌اش نمی‌گیرد و اجازه می‌دهد هر چیزی که بوده در همان گذشته بماند.
آدمی از یک جایی به بعد می ‌فهمد که از حالا باید آینده‌‌اش را از نو بسازد اما به نوعی دیگر می‌فهمد که
زندگی یک موهبت است،
یک غنیمت است، یک نعمت است.
اصلا از یک جایی به بعد حال آدم، خودش خوب می‌شود

#محمود_دولت_آبادی
دیدگاه ها (۲)

اونجا که شادمهر میگه : من از تبار غربتم ، از آرزوهای محال ، ...

تو ایران زندگی کردن برا ما لاغرا جبر جغرافیاییه ؛ شما فکر کن...

ما آدمِ رها کردنیم ، آدمِ تا نیمه یِ راه اومدن و جا زدن ...د...

چقدر خوب شد زن شدیم!کمد و اتاقمان را به هم می‌ریزیم و همه چی...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط