من چون رودی تمامیِ طولِ تو را می پیمایم ،

من چون رودی تمامیِ طولِ تو را می‌پیمایم ،
از میانِ بدن‌ات می‌گذرم بدان‌سان که از میان جنگلی ،
مانند کوره‌راهی که در کوه‌ساران سرگردان است
و ناگهان به لبه‌ی هیچ ختم می‌شود ...

من بر لبه‌ی تیغ اندیشه‌ات راه می‌روم
و در شگفتیِ پیشانیِ سپیدت سایه‌ام فرومی‌افتد
و تکه‌تکه می‌شود ،
تکه‌پاره‌هایم را یک‌به‌یک گرد می‌آورم
و بی‌تن به راهِ خویش می‌روم ، جویان و کورمال ...

👤اوکتاویو پاز

#Romantic_Time