مهر می رود با باران های نیمه جان

مهر می رود با باران های نیمه جان
و عاشقانه های دلبرانه اش
که خوشه خوشه مستی را به خوردِ جانِ دلشدگان می دهد ...
می رود ماه قاصدکهای عاشق
قاصدکان سرگردانی که نگاهشان
همانند چشمان من
واله و حیران جاده ی انتظار ست
جاده ایی که به پاییز نبودن تو ختم می شود
پاییزی که هر غروبش پر می شوم از بهانه های دلتنگی
دلتنگی هایی که رنگ زرد و نارنجیِ تنهایی می نشاند بر بوستان جان و دلم...‌
"عطر خاک باران خورده اش"
تداعی شمیم دوست داشتن توست
وقتی با نم نم بارش خیالت
بر سرزمین قلب من می باری....‌

🌺