آدمـایی که تنهـایی رو انتـخاب می کنن

آدمـایی که تنهـایی رو انتـخاب می کنن
آدمای گوشـه گیر و عجـیب غریبی نیسـتن اونا فقـط از راه دادن کسـی به خلوتشـون می ترسن
می ترسـن چون یه روزی شـاهد خراب شدن زندگیشـون
و از دسـت دادن خیلی چیزا به دسـت همین آدمـا بودن
می ترسن چون یه روزی خیالشـون از امـنیتی که کنار آدما داشـتن راحت بوده
اما اونا غافلگـیرشون کردن
جایی که نبایـد تنهاشون گذاشـتن
رویاها و باوراشـون رو خراب کردن و آرامـششون رو گرفتن
اونایی که تنـهایی رو انتخاب می کنـن
نه اینکه با اولـین زخم آدما عقب کشـیده باشن، نه !
اونا حتی چنـدین بار زندگی که به دست بقیه خراب شده رو از نو ساختن
دوباره اعتـماد کردن، دوباره کسـی رو بـاور کردن
دوباره تونسـتن به آدما خوش بین باشـن
اما دوباره و دوباره همه چـیز خراب شده اونقـدر که یه روزی خسـته و نا امید از آدما کنار خـرابه های زندگیشـون
نشستن به خودشـون قول دوباره سـاختنش رو دادن
اما این بار وقـتی همه چیز رو سـاختن
به خودشـون هشدار دادن دیگـه نذارن چیزی که مدت ها سـاختنش طول کشـیده به راحتی به دست کسـی خراب شه
از اون روز به بعـد تنـهایی شده انتـخاب اول و آخرشـون . . .

۲/۱۸