فکر تو ام و صحن و سرایی که نداری

فکر تو ام و صحن و سرایی که نداری
داغ حرم و گرد بنایی که نداری

له له زده ام تا بنشینم لب حوض و
فواره ای و آب نمایی که نداری

زوار تو حیران که چگونه بنشینند
در گوشه ی تنهایی که جایی نداری

کو کهنه رواقی که به قبلم بفشارد
هفتاد و دو تا کربلایی که نداری

آنقدر غریبی که نیفتاده کنارت
مشک و علم و دست جدایی که نداری

بگذار که بر سنگ بکوبم سر خود را
با محتشم نوحه سرایی که نداری

پس می شکنم تکه به تکه دل خود را
در تکیه ی لبریز عزایی که نداری

سخت است که معصوم زمین باشی و اما
عمری بخوری چوب خطایی که نداری

حالا به چه حالی بگذارم دل خود را
در گوشه ی ایوان طلایی که نداری

#فکرنو