پادشاهانایرانی

#پادشاهان_ایرانی
بهرام یکم (پارسی میانه: Wahrām) چهارمین شاهنشاه ایران و انیران از دودمان ساسانی بود که برای سه سال، از سال ۲۷۱ تا ۲۷۴ فرمانروایی کرد. او بزرگترین فرزند شاپور یکم بود، با این حال جانشین پدرش نشد. گرچه یک سال پس از مرگ پدرش دوران هرمز یکم به پایان رسید و بهرام تاج کیانی را بر سرنهاد

دوران سه ساله بهرام آغازگر فزونی گرفتن قدرت آتشکده و ظهور کرتیر بود که منجر به کاهش آزادی مذهبی – برای مدتی – در شاهنشاهی ساسانی شد. در همین دوران بود که مانی، پیامبر آیین مانوی زندانی و سپس اعدام شد.

از ایران یاری خواست. بهرام درخواست او را اجابت کرد اما تنها سپاه کوچکی به یاری‌اش فرستاد. این سپاه نتوانست کمکی به زنوبیا کند و پالمیرا دوباره به امپراتوری روم ضمیمه شد. بهرام پس از این واقعه برای دلجویی از امپراتور، برای او هدایای گرانبهایی ارسال کرد که البته برخی این رفتار او را نشانه ضعفش تعبیر کرده‌اند.[۱۱] اورلیانوس، امپراتور روم که از مداخلهٔ ایران در مسئله پالمیرا رنجیده بود، برای تلافی کردن آلانان را بر آن داشت که از طرف قفقاز به ایران بتازند. مدتی پس از این اتفاق بهرام نیز درگذشت