کسی نیست در این گوشه فراموش تر از من

کسی نیست در این گوشه فراموش تر از من
وز گوشه نشینان تو خاموش تر از من

هر کس به خیالیست هم آغوش و کسی نیست
ای گل به خیال تو هم آغوش تر از من

می نوشد از آن لعل شفق گون همه آفاق
اما که در این میکده غم نوش تر از من

افتاده جهانی همه مدهوش تو لیکن
افتاده تر از من نه و مدهوش تر از من

بی ماه رخ تو شب من هست سیه پوش
اما شب من هم نه سیه پوش تر از من

گفتی تو نه گوشی که سخن گویمت از عشق
ای نادره گفتار کجا گوش تر از من

بیژن تر از آنم که به چاهم کنی ای ترک
خونم بفشان کیست سیاوش تر از من

با لعل تو گفتم که علاجم لب نوشی است
بشکفت که یارب چه لبی نوش تر از من

آخر چه گلابی است به از اشک من ای گل؟
دیگی نه در این بادیه پرجوش تر از من

#شهریار