بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
بلکه تا پیش از آن، دسته‌بندی‌ها مبتنی بر جناح‌های سیاسی و سپس نظری بود؛ چنان که در عصر پیامبر اکرم و امیرالمؤمنین و امام حسن و ... علیهم السلام نیز چنین جناح‌بندی های سیاسی و قبیله‌ای وجود داشت.
در دوران امام باقر و به ویژه امام صادق علیهما السلام، فرصت محدودی برای تبیین مجدد دین اسلام و تدوین احکام (فقه) ایجاد شد، و از میان شاگردان امام صادق علیه السلام، چند نفری خود را در سطح اجتهاد دیدند و اعلام فقاهت و اجتهاد کردند؛ چون برخی از آنان اجتهادهای متفاوتی داشتند، مسلمانان را به چند دسته تقسیم کردند و گفتند: طرفداران فقه ابوحنیفه، طرفداران فقه شافعی یا مالکی و حنبلی، و طرفدارن فقه جعفری. اما بعدها حکومت‌هایی که اصلاً مسلمان نبودند، باب فقه و اجتهاد را در میان اهل سنت تعطیل اعلام کردند و همین چهار مجتهد را چهار امام مذهب خواندند و این فِرق ایجاد شد.
اگر چه امامان این چهار مذهب، به خاطر قرار گرفتن در همان خطوط سیاسی، خلفا را قبول دارند و برایشان احترام قائلند و می‌گویند: ما حق نداریم راجع به آنان قضاوت کنیم و باید در مقابل عملکردشان سکوت کنیم، چون همه صحابه بوده‌اند؛ اما نه تنها هیچ کدام علیه امامان علیهم السلام نبوده‌اند، بلکه همیشه با احترام ویژه از آنان یاد کرده‌اند. ابوحنیفه می گوید: اگر دو سال نزد امام صادق علیه السلام درس نخوانده بودم، هلاک می‌شدم و محمد ادریس الشافعی، امام شافعیان، در آن قصیدۀ بلندش می گوید: اگرحبّ علی و آل علی رافضی بودن است، من خود اول رافضی هستم!
درهیچ یک از منابع حدیثی وحتی مباحث نظری اهل سنت با تمامی اختلافات، هیچ اشاره‌ای به دشمنی با شیعیان نشده است، چه رسد به ثواب بودن کشتن آنها! و البته احادیث و مطالب بسیار ارزنده‌ای در مقام، جایگاه و مناقب اهل بیت علیهم السلام نوشته اند.
وهابیها، نه شیعه هستند و نه سنّی، بلکه یک گروه انگلیس نهاد هستند که اکنون به حکومت و ثروت رسیده‌اند و ما نباید آنها را یکی از مذاهب اسلامی بدانیم، چنان که علما و بزرگان اهل سنّت، در زمرۀ اولین کسانی بودند که آنها را رد کردند. آنها دشمنان جدی اسلام و مسلمین هستند؛ اما مسلمانان اهل سنت به غیر از عوامان خرافاتی و متعصب، هیچ دشمنی و لجاجتی با اهل تشیع ندارند.
یکی از روحانیون اهل سنت از اتباع ترکیه- دیاربکر به من گفت: نام بیشتر پسران و مردان ما، حسن و حسین و دختران ما فاطمه است و ما با روضۀ امام حسین علیه السلام که پدران مان برای مامی‌خواندند بزرگ شده ایم - ما امثال معاویه، یزید و شمر را لعن می کنیم و ...!(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت دوم :
بلکه تا پیش از آن، دسته‌بندی‌ها مبتنی بر جناح‌های سیاسی و سپس نظری بود؛ چنان که در عصر پیامبر اکرم و امیرالمؤمنین و امام حسن و ... علیهم السلام نیز چنین جناح‌بندی های سیاسی و قبیله‌ای وجود داشت.
در دوران امام باقر و به ویژه امام صادق علیهما السلام، فرصت محدودی برای تبیین مجدد دین اسلام و تدوین احکام (فقه) ایجاد شد، و از میان شاگردان امام صادق علیه السلام، چند نفری خود را در سطح اجتهاد دیدند و اعلام فقاهت و اجتهاد کردند؛ چون برخی از آنان اجتهادهای متفاوتی داشتند، مسلمانان را به چند دسته تقسیم کردند و گفتند: طرفداران فقه ابوحنیفه، طرفداران فقه شافعی یا مالکی و حنبلی، و طرفدارن فقه جعفری. اما بعدها حکومت‌هایی که اصلاً مسلمان نبودند، باب فقه و اجتهاد را در میان اهل سنت تعطیل اعلام کردند و همین چهار مجتهد را چهار امام مذهب خواندند و این فِرق ایجاد شد.
اگر چه امامان این چهار مذهب، به خاطر قرار گرفتن در همان خطوط سیاسی، خلفا را قبول دارند و برایشان احترام قائلند و می‌گویند: ما حق نداریم راجع به آنان قضاوت کنیم و باید در مقابل عملکردشان سکوت کنیم، چون همه صحابه بوده‌اند؛ اما نه تنها هیچ کدام علیه امامان علیهم السلام نبوده‌اند، بلکه همیشه با احترام ویژه از آنان یاد کرده‌اند. ابوحنیفه می گوید: اگر دو سال نزد امام صادق علیه السلام درس نخوانده بودم، هلاک می‌شدم و محمد ادریس الشافعی، امام شافعیان، در آن قصیدۀ بلندش می گوید: اگرحبّ علی و آل علی رافضی بودن است، من خود اول رافضی هستم!
درهیچ یک از منابع حدیثی وحتی مباحث نظری اهل سنت با تمامی اختلافات، هیچ اشاره‌ای به دشمنی با شیعیان نشده است، چه رسد به ثواب بودن کشتن آنها! و البته احادیث و مطالب بسیار ارزنده‌ای در مقام، جایگاه و مناقب اهل بیت علیهم السلام نوشته اند.
وهابیها، نه شیعه هستند و نه سنّی، بلکه یک گروه انگلیس نهاد هستند که اکنون به حکومت و ثروت رسیده‌اند و ما نباید آنها را یکی از مذاهب اسلامی بدانیم، چنان که علما و بزرگان اهل سنّت، در زمرۀ اولین کسانی بودند که آنها را رد کردند. آنها دشمنان جدی اسلام و مسلمین هستند؛ اما مسلمانان اهل سنت به غیر از عوامان خرافاتی و متعصب، هیچ دشمنی و لجاجتی با اهل تشیع ندارند.
یکی از روحانیون اهل سنت از اتباع ترکیه- دیاربکر به من گفت: نام بیشتر پسران و مردان ما، حسن و حسین و دختران ما فاطمه است و ما با روضۀ امام حسین علیه السلام که پدران مان برای مامی‌خواندند بزرگ شده ایم - ما امثال معاویه، یزید و شمر را لعن می کنیم و ...!(ادامه دارد...)
۶۶۶
۲۸ شهریور ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.