نیایش

نیایش
 خدایا!

 تو قبلا گفته بودی نیازی به عبادت هیچ کس نداری؟! 
تو بارها گفته ای این زندگی بیهوده نیست.
بارها گفته ای که ما را بی خودی به دنیا نیاورده ای. هدفی وجود دارد؛
هدفی بزرگ و قیمتی، هدفی که عبادت،
وسیله ای برای رسیدن به آن است. من مطمئنم عبادتهای ما نفعی برای تو ندارد.
اگر هم فایده ای دارد، فایده اش مال ماست. اینکه از ما می خواهی عبادتت کنیم،
علامت مهربانی توست. عبادت یک وسیله است.
وسیله ای برای پیدا کردن راه... یک چراغ راهنما ...شاید هم یک نقشه ...

شاید توشه ای برای سفرمان...اما ته ته همه ی عبادت ها .
..فهمیدن توست... عبادتی که ما را به تو نرساند، عبادت نیست ...

خدایا! کمکم کن تا عبادتهایم از تو پر شوند....

نماز نردبان خداوند است!!!!!!

آیا آدم هایی را می شناسی که آنقدر به پله های نردبانشان چسبیده اند
که یادشان رفته این نردبان فقط یک وسیله است، وسیله ای برای بالا رفتن؟

راستش را بگو، رابطۀ تو با خدا چطور است؟
مثل غریبه ها رسمیِ رسمی یا صمیمی و مودبانه؟

شبتون مزین به عبادتی زیبا با خالق هستی