من شیفته انسان هایی هستم که تنهایی شان را شناخته اند؛

من شیفته انسان‌هایی هستم که تنهایی‌شان را شناخته‌اند؛
با او حرف زده‌اند، چای خورده‌اند، در آغوشش گرفته و همچون گنجی گران‌بها از آن مراقبت کرده و می‌کنند.
آن‌ها انسان‌هایی رشد یافته‌اند که در آن سوی وابستگی یعنی استقلال ایستاده‌اند و اگر روزی به کسی اجازه‌ی ورود به حریم تنهایی‌شان را بدهند به این دلیل است که او را همچون تنهایی خود ارزشمند یافته‌اند و این بدان معناست که او نیز انسان رشد یافته دیگری است.
عباس ناظری