روزگارت که بگذرد نه سواری رعنا با اسب سفید می خواهی

روزگارت که بگذردِ.. نه سواری رعنا با اسب سفید می خواهی..

نه دختری با چشم های آبی و موی طلایی… نه نگاهی گیرا با قدی بلند…

نه عاشقانه هایی مثل رمان های فرانسوی…

نه دلت گیتار زدنش زیر پنجره اتاقت را می خواهد نه نیمه شب دویدنتان زیر باران…

روزگارت که بگذرد… دلت همان معمولی ها را می خواهد…

همان معمولی هایی که ماندن بلد باشند…

همان معمولی هایی که ماندن… و گاه ” با تو باختن ” را بلد باشند….