بخشندگی و سخاوت امام محمد باقر

بخشندگی و سخاوت امام محمد باقر :

امام در بخشندگی و سخاوت گوی سبقت را
از همگان ربوده بود و با اینکه خود عائله زیاد
و زندگی ساده‌ای داشت ولی به بخشندگی و
سخاوت مشهور و معروف بود به طوری که
سلمی که یکی از کنیزان حضرت است در
این باره می‌گوید:
هر یک از برادرانش که به خانه آن جناب
می‌‏آمدند آن‌ها را پذیرائی می‌کرد، غذای خوب
و لباس‌های عالی به ایشان می‌داد و پول نیز
می‌بخشید، من عرض می‌کردم خوب است
کمتر مصرف کنید. می‌فرمود: سلمی نیکی و
ارزش دنیا کمک به برادران و دوستان است
و می‌فرمود: دوستی خود را در قلب برادرت
به آن اندازه بدان که تو او را دوست می‌داری

ابی در کتاب نثر الدر می نویسد: هر گاه فرد
دردمند و گرفتاری را می دید زیر لب استعاذه
می کرد و هیچگاه از اهل خانه اش شنیده نشد
که به فقیر بگوید: این را بگیر؛از روی حقارت
و خفت نام سائل را نمی بردند بلکه آن حضرت
همواره می فرمود که «سَمُّوهم بِاَحسنِ اسمائِهم»
سائلین را به بهترین اسامی ایشان را نام ببرید .

امام در بخشش ها ،همیشه شأن و مرتبه افراد
را در نظر می گرفت و به اندازه ای کمک
می کرد که نه موجب اسراف و زیاده روی و
نه سبب تحقیر و پایین آمدن شان او شود.
بخشندگی او را این گونه ستوده اند:

«ابا جعفر در بخشش هایش به ما از پانصد
درهم تا هزار درهم می بخشید. بخشندگی و
احسان او نسبت به آشنایان و بیگانگان و
هر که به او رو می آورد به گونه ای بود که
امیدداران به کرمش و آرزومندان بخشش اش
هرگز خسته و دل آزرده نمی شدند»