بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت پنجم :
خاطره :این روش سانسور و تعطیل، اختصاصی به ایران، جنگ، تاریخ اسلام و انقلاب ندارد، در تمامی دنیا به همین تاکتیک عمل می‌شود.
دوستی خارجی در یکی از کشورهای اروپایی، یک شبکه‌ تلویزیونی آزاد داشت، و در بهبه‌ حملات وحشیانه‌ صرب‌ها به مسلمانان بوسنی، که مانند داعش سرها می‌بریدند، تجاوز ها می‌کردند، شکم زنان باردار را پاره کرده و جنین آنها را یا سر بریده یا حتی به آتش می‌کشیدند و غرب سکوت اختیار کرده بود، صحنه‌هایی از شهرهای تخریب شده و یا اجساد به زمین افتاده را نشان می‌داد. بدیهی است که باتوجه به شعار دموکراسی و نیز آزادی نشر خبر صحیح و مسند، جلوگیری از انتشار این اخبار، مستلزم برخورداری از توجیهی قانونی و مردم پسند بود، لذا کتباً به او اخطار دادند که نظر به تهییج احساسات نوجوانان وجوانان، و ناراحت شدن اذهان عمومی از دیدن این صحنه‌ها، طبق ماده فلان، باید خودداری کنید، و گرنه شبکه شما طبق ماده فلان تعطیل و جواز آن لغو می‌گردد!
پس، همین گزاره که ای وای! یکی آنقدر گریه کرد که بیهوش شد، خودش تهییج احساسات سطحی اذهان عمومی، در جهت سانسور، کتمان، کفر و باطل می‌ باشد؛ وگرنه دشمنان و ظالمان، هیچ گاه نگران گریه‌های مردم مظلوم از ظلم آنها نبوده و نیستند. مخالفت با گریه در عزای اهل بیت علیهم السلام نیز به خاطر همین آثار مفیدش می‌باشد؛ چنان که با شادی، خنده، امید و نشاطی که متصل به آنان باشد نیز مخالفند و مستکبرانه بر آن می‌تازند!( پایان)