(خطابهٔ دفاعی سقراط،

(خطابهٔ دفاعی سقراط،
پس از صدور حکم اعدام)
✍ #افلاطون
(دورهٔ آثار افلاطون،
جلد اول،
انتشارات خوارزمی)

📜 📜 📜 📜

راست است که
سبب محکوم شدن من #ناتوانی‌ام بود،

ولی نه ناتوانی در #سخن گفتن؛
بلکه من از بی‌شرمی و #گستاخی،
و گفتن سخنانی که شما #خواهان #شنیدن بودید،ناتوان بودم و نمی‌توانستم
#لابه_و_زاری کنم،
و سخنانی به زبان آورم،که شما
به شنیدن آنها از دیگران #خو گرفته‌اید.
و من درخور #شأن خود نمی‌شمرم.

نه هنگام دفاع از خود آماده بودم
برای #گریز از #خطر به کاری #پست
تن در دهم،و نه اکنون از آنچه گفته
و کرده‌ام #پشیمانم.
بلکه #مردن پس از آن دفاع را
از زندگی با #استرحام_و-زاری #برتر می‌شمارم.

زیرا #سزاوار نمی‌دانم که آدمی
چه در #دادگاه و چه در میدان #جنگ
از چنگال #مرگ به #آغوش #ننگ بگریزد.

اگر روا باشد که انسان برای رهایی
از خطر به هر کردار و گفتاری توصل جوید،
در میدان جنگ نیز بسا پیش می‌آید
که با انداختن سلاح
و سر فرود آوردن در برابر دشمن
به آسانی می‌توان از مرگ #رهایی یافت.

آری، آتنیان،
#گریز_از_مرگ_دشوار_نیست،
#گریز_از_بدی_دشوار_است...!