این مرد اسمش «عمر خاور» بود. او بازیگر تئا تر بود. اما ای
این مرد اسمش «عمر خاور» بود. او بازیگر تئاتر بود. اما این تصویر، صحنهای از یک تئاتر نیست؛ آخرین صحنه زندگی دو انسان است. و کادر آنقدر بزرگ نیست که پنج هزار زن و مرد و کودک دیگری را که کمی آنطرفتر روی زمین آرام گرفتهاند به تصویر بکشد. پنج هزار انسانی که دقیقا ۲۷ سال پیش در چنین روزی در حلبچه بمباران شیمیایی شدند. بمبارانی که تنها بخشی از عملیات بزرگتری تحت عنوان «انفال» بود. انفالی که سورهای از قرآن است و صدام از دل آن، قتل عام کردها را تاویل و توجیه میکرد.
میوه عجیبی است سیب. اگر برای آدم و حوا، بهانهای برای اخراج از بهشت و تبعید به دنیا بود، برای کردها، نمادی از اخراج از دنیا و تبعید به گورستان است. بوی سیب، آخرین بویی بود که پنج هزار انسان در حلبچه، به مشامشان خورد. و با آن مسموم شدند. شیمیایی شدند و قتل عام شدند.
بعدها، ورق برگشت. آمریکا، به عراق حمله کرد. صدام اسیر شد. و اینبار جلال طالبانی، فراری دیروز و رئیس جمهور امروز بود که میتوانست با امضای خود، صدام را روانه گورستان کند. اما «مام جلال» ساده و مختصر گفت: من حکم اعدام هیچ انسانی را امضا نمیکنم. و امضا نکرد و دیگران امضا کردند و صدام اعدام شد.
به معصومیت این نوزاد نگاه کنید. و شهری را مجسم کنید که در یک روز تبدیل به گورستان دسته جمعی شد. آدونیس حق داشت اگر میگفت: «کردها هرگز نمیتوانند قرآن را ختم کنند. چون به محض اینکه به سوره انفال میرسند، مکث میکنند.» و می میرند...
وحال انفال در کوردستان ترکیه ..................
مسئله کرد در ترکیه یک مسئله سیاسی و تاریخی است. راه حل سیاسی دارد. این موضوع تنها مسئله چند هزار عضو مسلح فلان سازمان نیست. مسئله میلیون ها انسان کرد در ترکیه است. اردوغان با ترکِ میز مذاکره و اصرار بر راه حل های نظامی و سخت افزاری، تنها زخم های کهنه را تازه تر می کند. پرسش این است: شهروندان کرد در ترکیه که اکثریتشان حامی اردوغان نیستند، چه راه دیگری برای ادامه حیات سیاسی در ترکیه دارند؟ اردوغان با این موضع به آنها یک پیغام آشکار می دهد: شما یا باید اقتدار من را بپذیرید، یا انسان برخوردار از حقوق [شهروند] محسوب نخواهید شد.
زمینه سازی برای ابطال شهروندی چند میلیون انسان، اعلان جنگ به اعضای مسلح یک حزب نیست. این بار اردوغان، به یک جامعه ناراضی اعلان جنگ کرده است. در مشرق زمین، کسانی که قرار است دیگر شهروند محسوب نشوند، معمولا قرار است دسته جمعی کشته شوند. صدام حسین عملیات انفال را که در آن ۱۸۰ هزار انسان کرد کشته شدند، دقیقا با همین منطق عملی کرد.
#kurdishfile
#kurdman
#کورد
#کوردستان
#فرهنگ
#تمدن
#اصالت
میوه عجیبی است سیب. اگر برای آدم و حوا، بهانهای برای اخراج از بهشت و تبعید به دنیا بود، برای کردها، نمادی از اخراج از دنیا و تبعید به گورستان است. بوی سیب، آخرین بویی بود که پنج هزار انسان در حلبچه، به مشامشان خورد. و با آن مسموم شدند. شیمیایی شدند و قتل عام شدند.
بعدها، ورق برگشت. آمریکا، به عراق حمله کرد. صدام اسیر شد. و اینبار جلال طالبانی، فراری دیروز و رئیس جمهور امروز بود که میتوانست با امضای خود، صدام را روانه گورستان کند. اما «مام جلال» ساده و مختصر گفت: من حکم اعدام هیچ انسانی را امضا نمیکنم. و امضا نکرد و دیگران امضا کردند و صدام اعدام شد.
به معصومیت این نوزاد نگاه کنید. و شهری را مجسم کنید که در یک روز تبدیل به گورستان دسته جمعی شد. آدونیس حق داشت اگر میگفت: «کردها هرگز نمیتوانند قرآن را ختم کنند. چون به محض اینکه به سوره انفال میرسند، مکث میکنند.» و می میرند...
وحال انفال در کوردستان ترکیه ..................
مسئله کرد در ترکیه یک مسئله سیاسی و تاریخی است. راه حل سیاسی دارد. این موضوع تنها مسئله چند هزار عضو مسلح فلان سازمان نیست. مسئله میلیون ها انسان کرد در ترکیه است. اردوغان با ترکِ میز مذاکره و اصرار بر راه حل های نظامی و سخت افزاری، تنها زخم های کهنه را تازه تر می کند. پرسش این است: شهروندان کرد در ترکیه که اکثریتشان حامی اردوغان نیستند، چه راه دیگری برای ادامه حیات سیاسی در ترکیه دارند؟ اردوغان با این موضع به آنها یک پیغام آشکار می دهد: شما یا باید اقتدار من را بپذیرید، یا انسان برخوردار از حقوق [شهروند] محسوب نخواهید شد.
زمینه سازی برای ابطال شهروندی چند میلیون انسان، اعلان جنگ به اعضای مسلح یک حزب نیست. این بار اردوغان، به یک جامعه ناراضی اعلان جنگ کرده است. در مشرق زمین، کسانی که قرار است دیگر شهروند محسوب نشوند، معمولا قرار است دسته جمعی کشته شوند. صدام حسین عملیات انفال را که در آن ۱۸۰ هزار انسان کرد کشته شدند، دقیقا با همین منطق عملی کرد.
#kurdishfile
#kurdman
#کورد
#کوردستان
#فرهنگ
#تمدن
#اصالت
۱.۱k
۳۰ فروردین ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.