/
4
دیروز داشتم استوری ها رو توی اینستاگرام نگاه می کردم، دید
دیروز داشتم استوری‌ها رو توی اینستاگرام نگاه می‌کردم، دیدم یکی کوئزشن باکس گذاشته و یکی از سوال‌ها ازش این بود که چند درصد شخصیت واقعیت به شخصیتی که توی سوشال هستی نزدیکه؟
این باعث شد که من به خودم فکر کنم...که چقدر خودِ واقعیم شبیه به اینی که تو فضای مجازی هستمه.
فکر می‌کنم جوابم رو می‌دونم. بنظرم فقط ۵۰٪ به چیزی که هستم نزدیکم.
چون هیچوقت اون چیزی که واقعاً می‌گذرونی رو نمی‌شه گفت. من نمی‌تونم فکرهای همیشگیم، حس دقیقی که توی روز دارم و اون چیزی که ذهنم رو به خودش مشغول کرده رو به زبون بیارم. و بنظرم، حداقل واسه من، بخش زیادی از شخصیتم رو اون چیزهایی که تو ذهنمه تشکیل می‌ده. اون چیزهایی که هیچوقتِ هیچوقتِ هیچوقت درموردش با کسی صحبت نمی‌کنم. اون چیزهایی که باعث می‌شه از ما، ما بسازه. نه اون کسی که بقیه می‌شناسن، اون فردی که خودمون می‌دونیم که هستیم.
و بنظرم، اون بخش شخصیت واقعی آدم‌ها که بروز داده نمی‌شه، اونی که از بیرون و یا سوشال مشخص نیست، باعث بزرگ‌ترین اتفاقات خوب و بد زندگی هرکسی می‌شه.
این همون شخصیتیه که باعث می‌شه یه روز، یکی که هیچوقت ازش انتظار نداری و شاید سال دوازده ماه بهش فکر نکنی، یه جایی یه جوری کمک‌ت کنه که فکرش هم نکنی. و بعد فقط، بدون اینکه چیزی بگه یا چیزی ازت بخواد ناپدید می‌شه.
همون شخصیتی که باعث خلق هنر می‌شه. باعث ایجاد کینه می‌شه، ایجاد عشق، انتقام، خشم...
اون شخصیتی که باعث می‌شه یه روزی، یکی که همیشه دور و برت بود و اصلاً فکرشو نمی‌کردی غم چندانی داشته باشه، خبرش می‌رسه که خودش رو کشته!
و همین‌ها باعث می‌شه که آدم‌ها، کارهای غیر منتظره بکنن. از من بپرسین می‌گم نه غیر منتظره برای خودشون، برای دیگران. چون اون‌ها خودشون رو می‌شناسن، ولی ما هیچوقت خودِ واقعی‌شون رو نمی‌بینیم.
و آره— این دقیقاً در رابطه با من هم من صدق می‌کنه. اون آدمی که شما از من می‌بینید، فقط ۵۰ درصد چیزیه که واقعاً هستم!
و بابتش احساس خجالت‌زدگی و یا حتی خفن بودن نمی‌کنم. حس می‌کنم انسانم. انسانی که، خیلی جا داره تا بشه شناختش. (گاهی هم اصلاً نشناختش.)
پ.ن: پای آلبالو رو از این سایت دیدم. (واقعاً سایتش خفنه. همه چی رو خیلی خوب و کامل توضیح می‌ده.) 😍😍
https://spbaking.com/recipes/پای-آلبالو-t96
این باعث شد که من به خودم فکر کنم...که چقدر خودِ واقعیم شبیه به اینی که تو فضای مجازی هستمه.
فکر می‌کنم جوابم رو می‌دونم. بنظرم فقط ۵۰٪ به چیزی که هستم نزدیکم.
چون هیچوقت اون چیزی که واقعاً می‌گذرونی رو نمی‌شه گفت. من نمی‌تونم فکرهای همیشگیم، حس دقیقی که توی روز دارم و اون چیزی که ذهنم رو به خودش مشغول کرده رو به زبون بیارم. و بنظرم، حداقل واسه من، بخش زیادی از شخصیتم رو اون چیزهایی که تو ذهنمه تشکیل می‌ده. اون چیزهایی که هیچوقتِ هیچوقتِ هیچوقت درموردش با کسی صحبت نمی‌کنم. اون چیزهایی که باعث می‌شه از ما، ما بسازه. نه اون کسی که بقیه می‌شناسن، اون فردی که خودمون می‌دونیم که هستیم.
و بنظرم، اون بخش شخصیت واقعی آدم‌ها که بروز داده نمی‌شه، اونی که از بیرون و یا سوشال مشخص نیست، باعث بزرگ‌ترین اتفاقات خوب و بد زندگی هرکسی می‌شه.
این همون شخصیتیه که باعث می‌شه یه روز، یکی که هیچوقت ازش انتظار نداری و شاید سال دوازده ماه بهش فکر نکنی، یه جایی یه جوری کمک‌ت کنه که فکرش هم نکنی. و بعد فقط، بدون اینکه چیزی بگه یا چیزی ازت بخواد ناپدید می‌شه.
همون شخصیتی که باعث خلق هنر می‌شه. باعث ایجاد کینه می‌شه، ایجاد عشق، انتقام، خشم...
اون شخصیتی که باعث می‌شه یه روزی، یکی که همیشه دور و برت بود و اصلاً فکرشو نمی‌کردی غم چندانی داشته باشه، خبرش می‌رسه که خودش رو کشته!
و همین‌ها باعث می‌شه که آدم‌ها، کارهای غیر منتظره بکنن. از من بپرسین می‌گم نه غیر منتظره برای خودشون، برای دیگران. چون اون‌ها خودشون رو می‌شناسن، ولی ما هیچوقت خودِ واقعی‌شون رو نمی‌بینیم.
و آره— این دقیقاً در رابطه با من هم من صدق می‌کنه. اون آدمی که شما از من می‌بینید، فقط ۵۰ درصد چیزیه که واقعاً هستم!
و بابتش احساس خجالت‌زدگی و یا حتی خفن بودن نمی‌کنم. حس می‌کنم انسانم. انسانی که، خیلی جا داره تا بشه شناختش. (گاهی هم اصلاً نشناختش.)
پ.ن: پای آلبالو رو از این سایت دیدم. (واقعاً سایتش خفنه. همه چی رو خیلی خوب و کامل توضیح می‌ده.) 😍😍
https://spbaking.com/recipes/پای-آلبالو-t96
۸.۶k
۰۳ مرداد ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۱۸)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.