بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت سوم :
هم چنین نمی‌توانیم بگوییم: من دوست دارم جاذبه‌های جنسی خود را به همراه تزیین و جذابیت بیشتر با لباس‌های آن چنانی و آرایش، بیرون بریزم تا هر نظر کننده‌ای دچار تحریک جنسی و فشار عصبی و روانی شود، اگر کسی خوشت نمی‌آید، در خیابان که راه می‌رود، چشم‌ هایش را ببندد. بلکه از یک سو مرد و زن باید عفاف در نگاه نیز داشته باشند، اما از سوی دیگر باید حجاب را نیز رعایت کنند.
ج) - اگر امام خمینی (ره) فرمودند مردم 50 سال پیش نمی‌توانند برای الان تصمیم بگیرند، اولاً ناظر بر نوع حکومت و چگونگی اجرای آن است و ثانیاً تصمیم بر جمهوری اسلامی ایران را مردم 50 سال پیش نگرفته‌ اند، بلکه همین مردم عصر ما که هنوز اکثراً حجاب را رعایت می‌ کنند و مخالف بدحجابی هستند گرفته‌اند و همه ساله نیز رأی خود نسبت به نظام سیاسی و حکومتی را مجدد به نمایش می‌گذارند و هر وقت هم نخواستند، با انقلابی دیگر تغییرش می‌دهند.لذا نه برای نوع حکومت رفراندوم لازم است و نه برای احکام اجرایی آن.
دقت شود که احکام الهی و ضروریات دین، به هیچ وجه رفراندومی نیست. وگرنه واجب و حرام دیگر معنایی نداشت.
پس آن چه به رفراندوم گذاشته می‌ شود، اساس و شالوده و شاکله‌ یک نظام سیاسی و حکومتی است و وقتی اکثریت آن را پذیرفتند، احکامش یا از پیش تعیین شده و یا توسط نمایندگان مجلس تبیین می‌ شود.
مگرکسی می‌تواند نماز،روزه، حج، زکات ... و سایر احکام و ضروریات دین را به رفراندوم بگذارد؟حجاب نیز مانند سایر احکام است.
د) - دقت شود کسی که حجابش را درست رعایت نمی‌کند و یا موافق و مدافع بد حجابی است، آشنایی و تقید لازم نسبت به اسلام را ندارد. البته ممکن است که مسلمان باشد و به امور دیگری تقید داشته باشد، اما در این مورد ضعیف است. اما ضعف بدتر و مُهلک‌تر آن است که اولاً یک ضرورت دینی را منکر شود و بگوید در اسلام چنین چیزی نیست و ثانیاً خطای خود را بر اسلام حمل نماید و مدعی شود که آن چه او انجام می‌ دهد مغایر با اسلام نیست و بدتر آن که سعی کند این ضعف خود را در پوشش اسلام، تعمیم داده و ترویج نماید.
از این رو، تقاضا و توصیه به کسانی که نسبت به احکام ضروری اسلام، مانند نماز، روزه یا حجاب، اهمالی دارند، این است که اولاً سعی در کمال خویش نمایند و ثانیاً به هیچ وجه منکر ضروریات دین نشوند و ثالثاً آن را ترویج نمایند.
آیا بهتر نیست به جای آن که بگویند: در قرآن و حدیث نیامده، من قبول ندارم و ...، با خدای خود بگویند: خدایا! نفس من در این مورد بسیار ضعیف است و خطا می‌کنم، لذا ضمن توبه و استغفار، از تو تقاضای کمال دارم؟(پایان)