ای علی ابن الحسین جانم بقربانت

ای علی ابن الحسین جانم بقربانت
یا علی ابن الحسین دستم به دامانت
کودکان در خیمه ها غمگین و عطشانند
در عزای شاه دین از دیده گریانند
حضرت لیلا زند بر سینه و بر سر
در عزای اکبرش آن شبه پیغمبر
عمه ات زینب کند افغان به چشم تر
از غم مرگ حسین و قاسم و جعفر
زینب اندر این بیابان بیکس و زار است
در عزای شاه دین با چشم خونبار است
کشته ها روی زمین اندر بیابانند
کودکان هم در حرم غمگین و نالانند
روز روشن پیش چشم کودکان شد شام تار
بی کس و بی یار و یاور جمله بودند داغدار
آه و واویلا ز دست شامیان
کشتند آنها را لب آب روان
ای علی ابن الحسین شاه دین
کشته ها افتاده اند روی زمین
ما چه سازیم ای عزیز فاطمه
بچه ها دارند در این شب واهمه
کشته های خود را بردند دشمنان
ما چه سازیم ای عزیز خسته جان
کشته های ما به جسم چاک چاک
جملگی افتاده اند در روی خاک
دیدی آخر بی کس و یاور شدیم
دستگیر فرقه کافر شدیم
امر بنما ای برادر زاده ام
من به قربان شما آماده ام
سید سجاد گفت ای عمه جان
نیست در جسمم دگر تاب و توان
عمه جان ما که نداریم هیچ کس
جز خداوند کریم دادرس
رحم نکردند کوفیان بی حیا
بر حسین و کودکان کردن جفا
مهرنیا خواهد که در روز جزا
شافعش باشد حسین پیش خدا
شاعر زنده یاد ماشاالله مهرنیا