بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت دوم : باید انسان را در بیان و تعریف آفریدگارش بشناسیم :
كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَى - چنين نيست كه شما مى‌پنداريد، بلکه به يقين انسان طغيان مى‌كند.(6)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى - از اينكه خود را بى‌نياز ببيند!(7)(سوره علق آیه 6 و 7)
طغیان : چه بسا آدمی، طغیان دیگران را متوجه شود، اما طغیان خودش را نبیند و نفهمد!
نه تنها انسان، بلکه هیچ موجودی هیچگاه غنی و بی‌نیاز نبوده، نیست و نخواهد بود؛ چرا که در اصل وجودش مخلوق است و دیگری به او حیات بخشیده و می‌ بخشد؛ لذا فرمود: يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ - اى مردم! شما به خدا نيازمنديد و خداست كه بى‌‏نياز ستوده است.(سوره فاطر آیه 15)
از این‌رو، نفرمود: وقتی انسان غنی می‌شود طغیان می‌کند، چون کسی غنی - بی‌نیاز نمی‌شود؛ بلکه فرمود: وقتی خود را غنی می‌بیند، چرا که انسان جاهل و متکبر، با برخورداری از کمی علم،ثروت،شهرت و قدرت، گمان میکند که دیگر به هیچ کسی وحتی خداوند سبحان، نیازی ندارد؛ چنین انسانی، یقیناً طغیان می‌کند!
طغیان، یعنی: سرکِشی، مانند آب رودخانه که طغیان می‌کند و از مسیر خود بیرون می‌زند و همه چیز را تخریب می‌نماید.
بنابراین، ریشه و علت طغیان هر آدمی کم یا زیاد، همان بی‌نیاز دیدن خود می‌باشد، به ویژه از بندگی خداوند سبحان!