کی رفته ای ز دل که تمنا کنم تو را

کـی رفته‌ ای ز دل که تمـنا کنـم تو را
کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تورا
غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور
پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تورا

با صد هزار جلوه برون آمدی که من
با صد هزار دیده تماشا کنم تو را
مستانه کاش در حـرم و دیـر بگـذری
تا قبله‌گاه مؤمن و ترسا کنم تو را

طوبی وسدره گر به قیامت بمن دهند
یک‌جا فدای قامت رعنا کنـم تو را
رسوای عالمـی شدم از شور عاشقی
ترسم خدا نخواسته رسوا کنم ترا