ضرورت و نتیجه بیعت با امام

⭕ ️ ضرورت و نتیجه بیعت با امام

🔸 ریشه ی واژه ی ‌«بیعت»، بیع به معنای معامله و خرید و فروش است. در قرآن تعابیر مختلفی در این مورد وجود دارد؛ از جمله، تعبیری در مورد انسان که در یک نوع معامله قرار دارد: «وَالْعَصْرِ؛ إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ»

🔹 وقتی دنیا مزرعه باشد، انسان دائم در حال معامله و سود و زیان است. اگر انسان در معامله و سود و زیان است، دین، به معاملات او جهت می‌دهد و جهت دهی آن، بیعت با امام است. در واقع کار دین، جهت‌دهی به معاملات انسان است؛ جهت‌دهی به اینکه در زندگی‌، فکر، وقت، دلبستگی ها، دغدغه ها و هزینه های مالی‌ات را برای چه مصرف کنی؟ دین جهت می‌دهد که سرمایه های وجودت را به چه کسی بفروشی.

🔸 اگر به زندگی ات جهت ندهی، ضرر کردی؛ مثل یخی که دارد آب می‌شود، سرمایه هایت هم نابود می‌شود. چه بخواهیم و چه نخواهیم این جانمان دارد رایگان می‌رود. چه خوب است که جانمان را به دست کسی بسپاریم که هم خوب آن را مدیریت می‌کند و هم دوستمان دارد.

🔹 بیعت، این ثمره را هم دارد که وقتی فهمیدی طرف حسابت امام حسین یا امام عصر است، رفتار، زندگی و برخوردت، همه [هر روز بیشتر از قبل] به او متمایل می‌شود.

👥 وعده ما نهم ربیع در سراسر کشور در اجتماع مردمی #عید_بیعت (پنجشنبه ١۶ آبان) و تجدید عهد با امام زمان