ضرورت و نتیجه بیعت با امام

ضرورت و نتیجه بیعت با امام
🔸 ریشه ی واژه ی ‌«بيعت»، بيع به معنای معامله و خرید و فروش است. در قرآن تعابیر مختلفی در این مورد وجود دارد؛ از جمله، تعبيری در مورد انسان که در يک نوع معامله قرار دارد: «وَالْعَصْرِ؛ إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ»

🔹 وقتی دنيا مزرعه باشد، انسان دائم در حال معامله و سود و زيان است. اگر انسان در معامله و سود و زيان است، دين، به معاملات او جهت می‌دهد و جهت دهی آن، بيعت با امام است. در واقع كار دين، جهت‌دهی به معاملات انسان است؛ جهت‌دهی به اينكه در زندگی‌، فكر، وقت، دلبستگی ها، دغدغه ها و هزينه های مالی‌ات را برای چه مصرف كنی؟ دین جهت می‌دهد که سرمایه های وجودت را به چه کسی بفروشی.

🔸 اگر به زندگی ات جهت ندهی، ضرر کردی؛ مثل يخی كه دارد آب می‌شود، سرمایه هایت هم نابود می‌شود. چه بخواهيم و چه نخواهيم اين جانمان دارد رایگان می‌رود. چه خوب است كه جانمان را به دست كسی بسپاريم كه هم خوب آن را مديريت می‌کند و هم دوستمان دارد.

🔹 بيعت، اين ثمره را هم دارد كه وقتی فهميدی طرف حسابت امام حسين یا امام عصر است، رفتار، زندگی و برخوردت، همه [هر روز بیشتر از قبل] به او متمايل می‌شود.

#تعحیل_در_فرج_صلوات
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج